vergänglich

a часо́вы, які́ (ху́тка) міна́е

álles ist ~ — усё міна́е, нічо́га няма́ ве́чнага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verschwéigen

* vt маўча́ць, замо́ўчваць

ich hábe nichts zu ~ — мне няма́ чаго́ таі́ць [уто́йваць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Не́йдзе ’дзесьці; мусіць, мабыць’ (Янк. 1), ’няма дзе’ (Грыг., Растарг., Бяльк.), ’дзесьці; мусіць, мабыць; няма дзе’ (Нас.), нёйдзі ’тс’ (Мат. Маг.), нёйдзя ’кудысьці’ (Сл. ПЗБ), нёйдзе, нёйдзі ’дзесьці; кудысьці; няма дзе’, нёйдзека ’тс’ (ТС). Паводле Карскага, ‑ū‑(‑i̯‑) устаўлена паміж адмоўем і прыслоўем, каб надаць «плаўнасць» маўленню, параўн. веліж. нёйгдзе ’тс’, горац, чэрык. дайжа (< рус. даже ’нават’) і пад. (Карскі, 1, 305). Гл. нёгдзе, недзе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

atom

[ˈætəm]

n.

1) а́там -а m.

2) мале́нькая ча́стачка; кры́ха f.

there is not an atom of evidence — няма́ ані́ кры́хі до́ваду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

угамо́н м разм:

угамо́ну няма́ на яго́ man kann ihn nicht berúhigen [zur Rúhe bríngen*];

угамо́ну не ве́даць sich (D) kéine Rúhe gönnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нія́кі займ kéinerléi, (gar) kein;

няма́ нія́кага сумне́ння es ist [be stéht] kein Zwéifel;

не мець нія́кага ўяўле́ння kéine blásse Áhnung háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бігудзі, нескл.; адз. няма.

Металічныя, пластмасавыя ці гумавыя трубачкі, на якія накручваюць валасы, каб надаць ім хвалістасць.

[Фр. bigoudi.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурачнікавыя, ‑ых, адз. няма.

Сямейства двухдольных раслін, да якіх адносяцца незабудкі, медуніцы, геліятроп, агурочная трава і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зекры, ‑аў; адз. няма.

Абл. Вочы. [Любаша] смела глянула ў .. наглыя вадзяністыя зекры [незнаёмца] і нават не змаргнула. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клады, ‑оў; адз. няма.

Абл. Могілкі. Яны лагчынку праязджаюць — Гару сярэднюю мінаюць, Клады з паніклымі крыжамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)