многастано́чнік, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае адначасова некалькі станкоў. [Семянкоў] хутка стаў многастаночнікам І дакладна авалодаў стаханаўскімі метадамі працы на трох станках рознага тыпу. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́лкі, ‑ая, ‑ае.

Які муляе, цвёрды. Мулкі хамут. □ Падушка здавалася мулкай, дрэнна ўзбітай, і Мар’яна некалькі разоў папраўляла яе, перакідвала на другі бок. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палігіні́я, ‑і, ж.

Спец.

1. Адна з перажытачных форм шлюбу, пры якой мужчына мае некалькі жонак; мнагажонства.

2. Наяўнасць некалькіх песцікаў на адной кветцы.

[Ад грэч. polý — многа і gynē — жанчына, жонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысмірне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Тое, што і прысмірэць. — Эх, і загарэлася я, Арына, — як сказала некалькі добрых слоў, дык .. [танкіст] адразу прысмірнеў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбга́саўскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з рыбнай гаспадаркай, прызначаны для яе. Толя з захапленнем расказваў пра рыбгасаўскія сажалкі, якіх там не адна, а некалькі. Рунец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыфт, ‑а, М ‑фце, м.

Выцягнутая на некалькі соцень і тысяч кіламетраў ровападобная ўпадзіна на зямной паверхні, якая ўзнікла ў выніку расцяжэння зямной кары.

[Англ. rift.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаснаццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Узростам у шаснаццаць год. Гора ў некалькі хвілін састарыла гэтую шаснаццацігадовую дзяўчыну. Шамякін.

2. Працягласцю ў шаснаццаць год. Шаснаццацігадовы перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подложи́ть сов.

1. в разн. знач. падкла́сці, падлажы́ць;

2. (кладя, прибавить) падкла́сці;

он подложи́л в пе́чку ещё не́сколько поле́ньев ён падкла́ў у печ яшчэ́ не́калькі пале́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

шматкаляро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Афарбаваны ў розныя колеры; рознакаляровых пярэсты. Высока над лесам красавалася шматкаляровая вясёлка. Бядуля. Па вялізным квадратным стале побач са столікам, на якім была размешчана радыёапаратура, ляжала шматкаляровая карта зоны. Хадкевіч.

2. Спец. Звязаны з атрыманнем адбіткаў тэксту, ілюстрацый, узораў і інш. у фарбах. Шматкаляровы друк. Шматкаляровая машына. // Надрукаваны ў некалькі фарбаў, некалькі колераў. Шматкаляровы малюнак. Шматкаляровая ілюстрацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зае́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць енчыць. // Енкнуць некалькі разоў запар. Раптам пачулася чарга з аўтамата, потым адзін стрэл, другі. Заенчыў сабака і сціх. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)