та́нец м. Tanz m -es, Tänze;

наро́дны та́нец Vólkstanz m;

ба́льны та́нец Geséllschaftstanz m;

пляцо́ўка для та́нцаў Tánzfläche f -, -n, Tánzboden m -s, - і -böden;

да́мскі та́нец Dámenwahl f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кантро́ль, -лю м., в разн. знач. контро́ль;

улі́к і к. — учёт и контро́ль;

дзяржа́ўны к. — госуда́рственный контро́ль;

наро́дны к. — наро́дный контро́ль;

к. правяра́е біле́ты — контро́ль проверя́ет биле́ты;

к. рублём — контро́ль рублём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяце́ліца, ‑ы, ж.

1. Снежная бура, завея. Мяцеліца ў полі сапе, завывае, Свіст віхраў спакойна заснуць не дае. Купала. Над станцыяй гулялі студзеньскія мяцеліцы, вылі і стагналі лютыя в[я]тры. Шчарбатаў.

2. Народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе з частымі зменамі фігур і паваротамі. Услед жа за бацюшкам Габрусь і Гіляры таксама хапілі па кабеце і пачалі шпарка круціць мяцеліцу. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Народны духавы музычны інструмент у выглядзе драўлянай або чарацянай трубкі з круглымі дзірачкамі. За бакавым узгоркам чуліся высвісты пастуховых дудак. Гартны.

2. Разм. Сцябліна, звычайна пустая ўнутры. Дудкі чароту. □ Я іду паўз платы, за якімі зелянеюць дудкі цыбулі. Наўроцкі.

•••

Іграць у адну дудку гл. іграць.

Скакаць пад чыю дудку гл. скакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурма́ ​1, ‑ы, ж.

1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал, ужываецца ў тэхніцы і медыцыне. Сплавы сурмы.

2. Уст. Чорная фарба для валасоў, броваў і пад.

сурма́ ​2, ‑ы; мн. сурмы, ‑аў; ж.

Старажытны ўкраінскі народны музычны інструмент у выглядзе доўгай драўлянай трубы, які выкарыстоўваўся пераважна як сігнальны. Дзесьці ў шале коні Скачуць перад боем, І ў стэп[е] рыдаюць Сурмы за сялом. Трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кадры́ля

(фр. quadrille, ад ісп. cuadrilla)

народны і бальны парны танец з шасці фігур, распаўсюджаны ў многіх еўрапейскіх народаў, а таксама музыка гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

папулярыза́цыя

(рус. популяризация, ад лац. popularis = народны)

1) выклад якога-н. складанага пытання ў агульнадаступнай форме;

2) распаўсюджанне чаго-н., імкненне зрабіць шырока вядомым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чако́на

(ісп. chacona)

1) народны іспанскі танец, вядомы з 16 ст., які суправаджаецца спевамі і гукамі кастаньетаў;

2) музычны твор у рытме гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

public​2 [ˈpʌblɪk] adj.

1. грама́дскі; наро́дны;

pub lic opinion грама́дская ду́мка;

public property грама́дская ўла́снасць

2. грама́дскі, камуна́льны, грама́дскага карыста́ння;

public transport грама́дскі тра́нспарт;

public service камуна́льнае абслуго́ўванне

3. дзяржа́ўны, нацыяна́льны;

public prosecutor дзяржа́ўны абвінава́ўца;

a public officer дзяржа́ўны слу́жачы;

4. публі́чны, дасту́пны;

a public lecture публі́чная ле́кцыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vólkstümlich

a наро́дны (пра ўбор, танец); папуля́рны (пра песню і г.д.)

etw. ~ máchen — папулярызава́ць што-н.

sich ~ máchen — заваява́ць папуля́рнасць, стаць папуля́рным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)