адда́ленасць, ‑і, ж.

Знаходжанне на далёкай адлегласці ад каго‑, чаго‑н. Аддаленасць ад мора. □ Плыве.. [касцёльны звон] прыглушанымі гукамі, нібы з аддаленасці сівых вякоў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залі́ў, ‑ліва, м.

Частка мора, акіяна возера, якая ўразаецца ў сушу. Карабель рушыў далей, абмінаючы іншыя караблі, якія стаялі па ўсяму заліву. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерэі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — марская німфа, адна з дачок бога мора Нерэя.

2. Спец. Кольчаты марскі чарвяк.

[Грэч. Nērēis — дачка Нерэя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флані́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Разм. Прагульвацца, хадзіць без мэты, бяздзейнічаць. [Вуліцу] залівала мора святла, а па тратуарах фланіравалі два сустрэчныя патокі моладзі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разліўны́ в разн. знач. разливно́й;

р. апара́т — разливно́й аппара́т;

~но́е малако́ — разливно́е молоко́;

◊ ~но́е мо́ра — шутл. разлива́нное мо́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stormy

[ˈstɔrmi]

adj.

бу́рны, бурлі́вы (мо́ра, надво́р’е; пасе́джаньне, сва́рка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

the blue

а) не́ба n.

б) мо́ра n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

the deep

Poet.

мо́ра n., акія́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beckon [ˈbekn] v.

1. (to) закліка́ць; зама́ньваць

2. ва́біць; прыма́ньваць;

Тhe clear blue sea beckoned us. Празрысты блакіт мора вабіў нас.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

батыгра́ма

(ад баты- + -грама)

крывая суадносін розных глыбінь вадаёма (возера, мора).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)