Verbum

лакаматы́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -тываў, м.

Машына (паравоз, цеплавоз, электравоз), якая рухаецца па рэйках і прызначана для перамяшчэння паяздоў.

|| прым. лакаматы́ўны, -ая, -ае.

набіўны́, -а́я, -о́е.

1. Зроблены пры дапамозе набівання.

Н. матрац.

2. 3 набітым узорам.

Н. паркаль.

3. Які служыць для набівання.

Набіўная машына.

а́рфа², -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Сельскагаспадарчая машына для ачысткі збожжа ад мякіны, пылу і пад. пасля малацьбы; веялка.

|| прым. а́рфавы, -ая, -ае.

ад’е́здзіць, -е́зджу, -е́здзіш, -е́здзіць; зак. (разм.).

1. што. Праездзіць некаторы час.

Машына ад’ездзіла дваццаць гадоў.

2. Перастаць ездзіць куды-н.

Я сваё ад’ездзіў.

спадаро́жны, -ая, -ае.

1. Які рухаецца ў адным напрамку з чым-н.

Спадарожная машына.

С. вецер.

2. Які сустракаецца на шляху.

Спадарожная станцыя.