адпачыва́льня, ‑і, ж.

Уст. Спальня (звычайна ў багатым доме).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́рость спец., в разн. знач. про́расць, -ці ж.;

трихи́ны нахо́дятся обы́чно не в са́ле, а в про́рости трыхі́ны знахо́дзяцца звыча́йна не ў са́ле, а ў про́расці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АВІЕ́ТКА

(франц. aviette),

самалёт малой магутнасці, звычайна 1—2-месны.

т. 1, с. 63

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ДАКТРЫ́НА

(лац. doctrina),

сістэматызаванае вучэнне (звычайна філас., паліт., ідэалаг.), звязная канцэпцыя, сукупнасць тэарэт. ці паліт. прынцыпаў, напр., ваенная дактрына. Тэрмінам Д. звычайна карыстаюцца пры абазначэнні поглядаў з адценнем схаластычнасці і дагматызму. Фармальнае, некрытычнае прытрымліванне пэўнай Д. наз. дактрынёрствам.

т. 6, с. 13

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бара́к

(фр. barraque)

будыніна, звычайна дашчаная, для часовага жылля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вая́ж

(фр. voyage)

іран. падарожжа, паездка (звычайна дзелавая, афіцыйная).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

heavyweight [ˈheviweɪt] n.

1. баксёр ця́жкай вагі́

2. чалаве́к/рэч, які́/яка́я ма́е вагу́, бо́льшую, чым звыча́йна або́ патрэ́бна

3. ве́льмі ва́жная асо́ба, арганіза́цыя, рэч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

таўчы́ся, таўку́ся, таўчэ́шся, таўчэ́цца; таўчо́мся, таўчаце́ся, таўку́цца; то́ўкся, таўкла́ся, -ло́ся; таўчы́ся; незак.

1. Драбніцца, дзяліцца на больш дробныя часткі.

2. (1 і 2 ас. адз. звычайна не ўжыв.). Быць, знаходзіцца дзе-н., звычайна ў цеснаце.

Каля парога таўкліся людзі.

3. Увіхацца дзе-н., каля чаго-н. (разм.).

Увесь дзень т. на кухні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kulánt

a

1) паслу́жлівы, ува́жлівы, даліка́тны (звычайна ў дзелавых адносінах)

2) схо́дны (аб цане)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падця́жкі, -жак.

Прадмет адзення ў выглядзе дзвюх эластычных, звычайна прагумаваных, перакрыжаваных на спіне тасьмаў, якія падтрымліваюць штаны; шлейкі.

|| прым. падця́жачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)