quintet [kwɪnˈtet] n.
1. mus. квінтэ́т
2. mus. музы́чны твор для пяці́ галасо́ў або́ інструме́нтаў
3. гру́па з пяці́ чалаве́к або́ прадме́таў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АЛЕ́НЕВЫ МОХ,
ягель, група лішайнікаў з родаў кладонія, кладзіна; асн. кармавая расліна паўн. аленяў.
т. 1, с. 245
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
кампа́нія¹, -і, мн. -і, -ній, ж.
1. Група асоб, якія разам праводзяць вольны час.
Сабраць кампанію.
У вясёлай кампаніі з кім-н.
2. Прамысловае, гандлёвае, транспартнае і пад. прадпрыемства, створанае звычайна групай прадпрымальнікаў.
Акцыянерная к.
Нафтавая к.
◊
За кампанію — разам (заадно) з іншымі; у знак салідарнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Вяртанне адкуль-н. назад, на ранейшае месца.
З. на радзіму.
Па звароце ў Мінск.
2. Заклік, выступленне, звернутае да каго-н.
З. дэпутатаў да народа.
3. У граматыцы: група слоў, якія ўтвараюць пэўнае адзінства, слоўны выраз.
Дзеепрыслоўны з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
апазі́цыя, -і, ж.
1. Супрацьдзеянне, супраціўленне (кніжн.).
Быць у апазіцыі каму-, чаму-н. (будучы нязгодным з чыімі-н. поглядамі і дзеяннямі, супрацьдзейнічаць ім).
2. Група людзей унутры якога-н. грамадства, арганізацыі, партыі і пад., якая вядзе палітыку супрацьдзеяння, супраціўлення большасці.
Парламенцкая а.
|| прым. апазіцы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
радыка́л², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. У матэматыцы: знак (^), які абазначае здабыванне кораня з ліку або матэматычнага выразу, што стаіць пад гэтым знакам.
2. Устойлівая група атамаў у малекуле, якая мае няспараны электрон і здольная пераходзіць без змен з малекулы аднаго рэчыва ў малекулу другога.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бясшу́мна, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Разм. Вінтоўка са спецыяльным прыстасаваннем, якое знімае гук стрэлу, робіць стрэл бясшумным. Акрамя аўтамата, група атрымала бясшумку. Федасеенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазвано́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пазваночніка, пазванка.
2. Які мае пазваночнік. Пазваночныя жывёлы. // у знач. наз. пазвано́чныя, ‑ых. Вялікая група жывёл, якія маюць пазваночнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
склане́нне, ‑я, н.
Змяненне па склонах слоў, якія належаць да іменных часцін мовы. Скланенне прыметнікаў. // Група такіх слоў з аднолькавымі формамі змянення па склонах. Назоўнікі першага скланення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чэкі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Гіст. Які мае адносіны да чэкіста, належыць чэкісту. Чэкісцкая работа. Чэкісцкая група. □ Тут былі пагранічнікі, з дзесятак міліцыянераў, некалькі чалавек у чэкісцкай форме. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)