фанфа́ра, -ы, мн. -ы, -фа́р, ж.

1. Медны духавы музычны інструмент, які мае выгляд падоўжанай трубы.

Пад гукі фанфар (таксама перан.: вельмі ўрачыста).

2. Музычная фраза, кароткі сігнал урачыстага характару, які выконваецца на такім інструменце.

Загучалі фанфары.

|| прым. фанфа́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

markować

markowa|ć

незак.

1. прыкідвацца; удаваць; рабіць выгляд;

~ł pracę — ён удаваў (рабіў выгляд), што працуе;

2. спарт. рабіць падманныя рухі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бадзёрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.

Імкнуцца захаваць бадзёры выгляд, стан. На людзях [Зіна] стрымлівалася, нават бадзёрылася, а дома дасць волю слязам. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыкату́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да карыкатуры (у 1 знач.). Карыкатурны малюнак.

2. перан. Смешны, недарэчны. Мець карыкатурны выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустэ́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пустэльнага; бязлюднасць. Гэта чорная паласа зямлі змяніла выгляд усяго балота, ажывіла яго, парушыла яго пустэльнасць, здзічэласць. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотагені́чны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які мае знешне выразныя рысы, што добра перадаюцца на фотаздымку ці на экране. Фотагенічны твар. Фотагенічны выгляд.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і §епоз — род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

херуві́мскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да херувіма.

2. перан. Разм. Які адрозніваецца знешняй прыгажосцю; падобны да херувіма. Херувімскі выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацёрты

1. ábgeschabt, schäbig, verbráucht; ábgelatscht (разм.);

2. перан. müde, verbráucht;

пацёрты вы́гляд ein verbráuchtes Áussehen [Gesícht]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

erkünsteln

vt прыкі́двацца (кім-н.), рабі́ць вы́гляд, бы́ццам, напуска́ць на сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Малажа́ва ’чалавек, які молада выглядае’, ’расліна, якая мае добры выгляд’ (КЭС, лаг.). Бел. рэгіяналізм, утвораны ад прыметніка маладжа́вы. Аналагічна ўкр. бук. молоджа́ва, молоджя́ва ’моладзь, маладыя людзі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)