гусь м. гусь, род. гусі́ ж.; (самец) гуса́к, -ка́ м.;

◊

как с гу́ся вода́ як з гусі́ вада́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подте́чь сов., в разн. знач. падцячы́;

вода́ подтекла́ под скамью́ вада́ падцякла́ пад ла́ву;

глаз подтёк во́ка падцякло́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самотёком нареч. самацёкам;

вода́ идёт самотёком вада́ ідзе́ самацёкам;

рабо́та не пойдёт самотёком перен. рабо́та не по́йдзе самацёкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акаві́та

(лац. aqua vitae = вада жыцця)

1) уст. гарэлка, настоеная на каранях;

2) перан. жыватворны напітак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аквала́нг

(англ. aqualung, ад лац. aqua = вада + англ. lung = лёгкае)

апарат для дыхання чалавека пад вадой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ангідрабіёз

(ад ан- + гр. hydor = вада + -біёз)

прыватны выпадак анабіёзу, калі арганізмы могуць выжываць без вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ватэрве́йс

(англ. waterway, ад water = вада + way = шлях)

тоўстая дошка драўлянага палубнага насцілу ўздоўж борта судна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вадато́к ’плынь; рэчышча’ (КЭС). Рус. водоток, укр. водотока ’рэчышча патоку’. Складанае слова: вада + цячы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крутаве́рць ’дрэннае надвор’е з мяцеліцай’, ’вірлівая вада’ (ТСБМ). Да круціць (гл.) і вярцець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разво́ды ’узоры, часцей у палосы’, ’пацёкі’ (ТСБМ; Др.-Падб.). Ад вада́, параўн. разводдзе (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)