негаты́ўны

(лац. negativus = адмоўны)

1) які адносіцца да негатыва (напр. н-ая плёнка);

2) адмоўны (проціл. пазітыўны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

негліжы́раваць

(фр. negliger, ад лац. negligare = зневажаць)

грэбаваць чым-н., адносіцца да чаго-н. нядбайна, без увагі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

перытанеа́льны

(ад гр. peritonaion = брушына)

які адносіцца да поласці паміж перыетальнай і вісцэральнай брушынай (напр. п. эпітэлій).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прафанава́ць

(лац. profanare)

апашляць што-н., непачціва адносіцца да таго, што карыстаецца ўсеагульнай пашанай (напр. п. вучэнне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эліпты́чны

(гр. elleiptikos)

які мае форму эліпса, адносіцца да эліпса (напр. э-ыя галактыкі, э-ая геаметрыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Варо́хаць, варо́хацца ’варушыцца з шумам; варочаць (сена і да т. п.)’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Адносіцца да вялікай сям’і слоў (прасл. *vorx‑), разгледжаных пад варушыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вялаве́ц ’куст ядлоўцу’ (Сцяшк. МГ). Сюды адносіцца і вялаўцы́ ’кустоўнік, кусты’, вілашнік, вілава́чаннік, вілава́чанне (Яшк.). З ялаве́ц, а гэта, відаць, з польск. jałowiec ’ядловец’. Гл. ядло́вец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гарло́вы ’які адносіцца да горла, датычыцца ежы (горловая справа)’ (Нас.). У параўнанні з сучасным гарлавы́ націск у слове гарло́вы вельмі падазроны: ці не паланізм гэта (gardłowy)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́барыць ’хлусіць, плесці нешта незразумелае, неверагоднае’ (мядз., Нар. словатв.). Няясна. Відавочна, адносіцца да экспрэсіўных ці гукапераймальных слоў з коранем *lab‑/*leb‑ (гл. Покарны, 651, 655–657).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

übergeordnet

a

1) вышэйстая́чы (пра інстанцыю)

2)

ein ~er Satz — грам. сказ, да яко́га адно́сіцца другі́ сказ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)