Стаяро́с жарт. ‘высокі; той, што расце ўгару (расліна і інш.)’ (Варл.), стаеро́савы ‘тс’ (Растарг.), стаяро́савы (стояро́совый) ‘які рос стоячы (гаворыцца жартам)’ (Нас.). Параўн. рус. стоеро́совый жарт. ‘які расце стоячы (пра дрэва)’, стоеро́совый дура́к ‘дубіна, дурань’. Эўфемізм, выкарыстоўваецца як іранічны адказ на пытанне пра тое, што невядома таму, хто гаворыць, або ён не хоча называць; паводле Карскага (2–3, 90), утворана шляхам спалучэння дзеепрыслоўя цяп. часу ад стаяць (гл.) і імя (*рос?, гл. рост, расці). Па падобнай мадэлі ўтворана стаясёрка ‘кабат, кухвайка (кароткая або з кароткімі рукавамі)’ (полац., Садоўскі, вусн. паведамл.) з іранічнай асацыяцыяй (да сраць, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

здавальняючы, ✂.

  1. Даволі добры, які задавальняе пэўныя запатрабаванні.

    • З. адказ.
    • Работа выканана здавальняюча (прысл.).

  2. здавальняюча, нескл., н. Адзнака, якая абазначае самую нізкую станоўчую ацэнку ведаў.

    • Здаць экзамен на здавальняюча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прамалінейны, ✂.

  1. Які размешчаны, ідзе па прамой лініі.

    • П. рух.

  2. перан. Шчыры і прамы, але пазбаўлены неабходнай гібкасці, аднабаковы.

    • П. чалавек.
    • П. адказ.
    • Дзейнічаць прамалінейна (прысл.).

|| наз. прамалінейнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

obligation [ˌɒblɪˈgeɪʃn] n. абавя́зак; доўг; абавяза́цельства;

be under an obligation to smb. быць абавя́заным каму́-н.; быць у даўгу́ пе́рад кім-н.;

You are under no obligation to reply. Вы не абавязаны даваць адказ.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odkłaniać

незак.

1. komu ківаць у адказ; адказваць кіўком;

2. уст. адхіляць; адводзіць убок;

3. уст. адгаворваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odpukać

зак. прастукаць (у адказ);

odpukać w nie malowane drewo — пастукаць па нефарбаваным дрэве (каб не сурочыць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyczerpujący

wyczerpując|y

1. вычарпальны;

odpowiedź ~a — вычарпальны адказ;

2. знясільвальны, стамляльны, утомны;

podróż ~a — стамляльнае падарожжа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

plain

[pleɪn]

1.

adj.

1) я́сны, лёгка зразуме́лы

2) я́ўны, і́сны, відаво́чны, безумо́ўны

plain foolishness — про́ста дурно́та

3) про́сты (пра адка́з, суке́нку, чалаве́ка)

plain people — про́стыя лю́дзі

4) непрыго́жы, непрыва́бны

a plain girl — про́стая, немудраге́лістая дзяўчы́на

5) сумле́нны, шчы́ры (пра гу́тарку, адка́з)

6) ро́ўны, гла́дкі

2.

adv.

про́ста, я́сна

3.

n.

раўні́на, ро́ўнядзь f., стэп -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

нязгода, ✂, ж.

  1. Адсутнасць адзінства ў думках, поглядах.

    • Выказаць рашучую нязгоду з таварышам.

  2. Разлад, сварка.

    • Н. ў сям’і.

  3. Адмоўны адказ на што-н.

    • Яе зацятае маўчанне ўсе разумелі як нязгоду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

падазро́насць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і стан падазронага. Падазронасць учынку. Падазронасць паводзін. □ Пакуль.. [сястра] калола ў руку хворага, ён .. поўнымі падазронасці вочкамі сачыў за яе рухамі. Быкаў.

2. Падазроныя адносіны да каго‑, чаго‑н., недаверлівасць. [Гарасім] пачаў з недаверам і падазронасцю ставіцца да сваіх братоў-арандатараў. Чарнышэвіч.

3. Тое, што і падазрэнне (у 1 знач.). Дзедаў адказ адвёў падазронасць ад яго асобы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)