уні́клівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які пазбягае прама і адкрыта выказваць свае думкі.
2. Які глыбока ўнікае ў сутнасць справы; дапытлівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уні́клівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які пазбягае прама і адкрыта выказваць свае думкі.
2. Які глыбока ўнікае ў сутнасць справы; дапытлівы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)