удзёўбванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. удзёўбваць — удзяўбці (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. узбіваць — узбіць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбуйне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узбуйняць — узбуйніць і узбуйняцца — узбуйніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узвару́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. узварушваць — узварушыць (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмацне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узмацняць — узмацніць і узмацняцца — узмацніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узыхо́джанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. узыходзіць — узысці (у 1, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уз’ядна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уз’ядноўваць — уз’яднаць і уз’ядноўвацца — уз’яднацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ука́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укачваць — укачаць і укачвацца — укачацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. укручваць — укруціць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. умошчваць — умасціць і умошчвацца — умасціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)