папастраля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што, чаго і без дап.

Разм. Страляць многа, неаднаразова; пастраляць, настраляць многа каго‑, чаго‑н. [Міхал:] — Ось возьмем стрэльбы, пойдзем жыва Ды хоць у смак папастраляем І ўсіх глушцоў паразганяем! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разню́ніцца, ‑нюнюся, ‑нюнішся, ‑нюніцца; зак.

Разм. неадабр. Распусціць нюні, расхныкацца. — Ну чаго... Чаго вы ўсё ходзіце за мною па пятах? — падняў .. [Грыша] прыпухлабарвовы твар. — Ніхто мне не трэба! — Д-дурань... — пачаў заікацца Хмурэц. — Разнюніўся, як дзяўчо... Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпі...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая азначае: а) размешчаны паверх чаго‑н., каля чаго‑н., пры чым‑н., напрыклад: эпідэрміс, эпітэлій, эпіцэнтр, эпіцыкл; б) які ідзе за чым‑н., напрыклад: эпікрыз; в) распаўсюджаны, напрыклад: эпідэмія.

[Ад грэч. épi — на, над, пры, пасля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

помеша́ться сов.

1. (сойти с ума) звар’яце́ць;

2. (на ком, на чём) перен. страшэ́нна (шалёна, да вар’я́цтва) захапі́цца (кім, чым), страшэ́нна (шалёна, да вар’я́цтва) палюбі́ць (каго, што); не по́мніць сябе́ ад захапле́ння (кім, чым), ад лю́басці (да каго, да чаго); стра́ціць ро́зум ад захапле́ння (кім, чым), ад лю́басці (да каго, да чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

збрыкетава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Зрабіць брыкеты з чаго‑н. Збрыкетаваць торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зно́швальнасць, ‑і, ж.

Спец. Страта якасцей, псаванне чаго‑н. пры выкарыстанні. Зношвальнасць абсталявання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглянцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Навесці глянец, зрабіць паверхню чаго‑н. глянцавай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́незіс, ‑у, м.

Паходжанне, гісторыя ўзнікнення і развіцця чаго‑н. Генезіс беларускага рамана.

[Грэч. genesis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́рны, ‑ая, ‑ае.

Які сведчыць аб даручэнні каму‑н. чаго‑н. Давернае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варыя́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які з’яўляецца варыянтам чаго‑н. Варыянтная форма меснага склону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)