рэ́пацца, ‑аецца; незак.

Разм. Трэскацца, лопацца. [Паліна], такая маленькая, працуе там, на перамычцы, дзе раве сівер, ад якога рэпаюцца вусны і робіцца задубелым і непрыгожым твар. Савіцкі. Гэта рэпаецца спелы Жоўты струк, тугі і поўны, І на свет выходзіць белы Зіхатлівы твар бавоўны. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пы́ца груб. ’морда, твар’ (Ян.), ’чалавек з вялікім непрыгожым тварам’ (Растарг.), сюды ж пыця́тый ’мардаты, пухлашчокі’ (пін., Нар. лекс.), пыца́н ’тоўсты чалавек’ (Бяльк.). Хутчэй за ўсё, адваротны дэрыват ад пы́цка, пы́цак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пабры́цца, ‑брыюся, ‑брыешся, ‑брыецца; зак.

Пабрыць сабе твар; пагаліцца. [Міхал:] — Дзе тут вады ўзяць, пабрыцца трэба. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывано́сы, ‑ая, ‑ае.

З крывым носам. Незнаёмы зморшчыў сухі крываносы твар, вяла глянуў на Пазняка. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запамята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Запомніць. Прагна ўзіраюся, каб запамятаць Валодзькаў твар. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танкагу́бы, ‑ая, ‑ае.

З тонкімі губамі. Яго белабрысы танкагубы твар поўніўся захапленнем ад новай справы. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hideous [ˈhɪdiəs] adj. агі́дны; га́дкі, бры́дкі; страшэ́нны, жахлі́вы;

a hideous face бры́дкі твар;

a hideous crime жахлі́вае злачы́нства;

a hideous house страшэ́нны дом

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

обмета́ть​II сов.

1. (обшить крупными стежками) абкіда́ць;

2. (сыпью) безл., разг. асыпа́ць;

обмета́ло гу́бы (лицо́) асы́пала гу́бы (твар).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

озари́ться азары́цца, асвяці́цца;

по́ле озари́лось луча́ми со́лнца по́ле азары́лася (асвяці́лася) прамяня́мі со́нца;

лицо́ озари́лось улы́бкой твар азары́ўся (асвяці́ўся) усме́шкай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oblicze

oblicz|e

н. кніжн. аблічча; твар;

w ~u śmierci — перад тварам смерці;

w ~u prawa — перад законам;

ukazać prawdziwe ~e — паказаць сапраўдны твар (сапраўднае аблічча)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)