fálten

vt

1) скла́дваць, склада́ць, зго́ртваць

die Hände ~ — злажы́ць [скла́сці] ру́кі

2) змо́ршчваць (лоб, твар)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

worn

[wɔrn]

adj.

1) зно́шаны, падзёрты

worn rags — лахманы́

2) змо́раны, зму́чаны

a worn face — змо́раны твар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gnarled [nɑ:ld] adj.

1. сукава́ты, каржакава́ты; скры́ўлены; з наро́стамі (пра дрэвы)

2. скру́чаны, шышкава́ты, гру́бы (пра рукі, пальцы)

3. гру́бы, абсі́вераны (пра твар, знешнасць)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

full​3 [fʊl] adv.

1. пра́ма;

full in the face/eyes пра́ма ў твар/у во́чы

2. ве́льмі;

know full well ве́льмі до́бра ве́даць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

астэ́нік

(гр. asthenikos = кволы, слабы)

1) чалавек, для якога характэрныя высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар;

2) чалавек, які пакутуе ад астэніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вуа́ль

(фр. voile)

1) тонкая празрыстая сетка на жаночым капелюшы, якая часам апускаецца на твар;

2) лёгкая празрыстая тканіна;

3) пацямненне на негатыве, якое зніжае кантрастнасць фотаздымка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сказі́цца, ‑зіцца; зак.

1. Змяніцца, перайначыцца. У галоўным герою апавядання, у Петражыцкім, гэта адчуванне сувязі, непадзельнасці майго і агульнага сказілася, адступіла перад такімі рысамі характару, як свавольства, празмернасць уласнага інтарэсу. Бярозкін.

2. Вельмі моцна змяніцца, страціць звычайны, натуральны выгляд (пра твар, знешні выгляд). Твар сказіўся ад злосці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змаршча́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і маршчына. Цёмна-буры ад старасці .. [Барысаў] твар быў парэзаны безліччу змаршчакоў. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запу́дрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Пакрыць твар пудрай. // Пакрыцца тонкім слоем якога‑н. сыпучага рэчыва. Запудрыцца мукой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вясну́шкаваты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты вяснушкамі, з вяснушкамі. Вяснушкаваты твар. □ Кірпатая, вяснушкаватая дзяўчына ў чырвонай касынцы чытала кніжку. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)