озари́ться азары́цца, асвяці́цца;

по́ле озари́лось луча́ми со́лнца по́ле азары́лася (асвяці́лася) прамяня́мі со́нца;

лицо́ озари́лось улы́бкой твар азары́ўся (асвяці́ўся) усме́шкай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

астэ́нік

(гр. asthenikos = кволы, слабы)

1) чалавек, для якога характэрныя высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар;

2) чалавек, які пакутуе ад астэніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вуа́ль

(фр. voile)

1) тонкая празрыстая сетка на жаночым капелюшы, якая часам апускаецца на твар;

2) лёгкая празрыстая тканіна;

3) пацямненне на негатыве, якое зніжае кантрастнасць фотаздымка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

oblicze

oblicz|e

н. кніжн. аблічча; твар;

w ~u śmierci — перад тварам смерці;

w ~u prawa — перад законам;

ukazać prawdziwe ~e — паказаць сапраўдны твар (сапраўднае аблічча)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дабраду́шны, ‑ая, ‑ае.

Добры, лагодны, прыхільны да людзей. Дабрадушны чалавек. // Які выражае дабрадушнасць. Дабрадушная ўсмешка. Дабрадушны твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вераснёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да верасня. Вуліца дыхнула ў твар слаўнай свежасцю вераснёвага вечара. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мілаві́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мілавіднага. Павярнуўшыся да суседкі, Рыгор .. глядзеў ёй у твар, цешыўся яго мілавіднасцю. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпу́хлы, ‑ая, ‑ае.

Крыху прыпухлы. Чарнабровы, выпешчаны твар з падпухлымі мяшочкамі пад вачыма спахмурнеў, пакутліва паморшчыўся. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгрымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Зняць грым з каго‑, чаго‑н. Разгрыміраваць акцёра. Разгрыміраваць твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схудзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і схуднелы. [Карп] пачаў моўчкі пільна ўглядацца ў .. схудзелы, брудны твар [Таццяны]. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)