aphrodisiac

[,æfrəˈdɪziæk]

1.

n.

узбуджа́льнік -у m. (сро́дак, які́ ўзбуджа́е палаву́ю ця́гу)

2.

adj.

узбуджа́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

suppurative

[ˈsʌpjərətɪv]

1.

adj.

нагно́ены, гно́йны, гнаявы́ (пра ра́ну)

2.

n.

сро́дак, які́ прысьпяша́е нагно́йваньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

барбамі́л

[ад барб(ітураты) + гр. amylon = крухмал]

снатворны сродак з групы барбітуратаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Лівандрэк ’лекі — забабоны ад урокаў у выглядзе чорных кавалкаў нейкай смалы, якую чапляюць, напрыклад, на рогі карове, калі яна ацялілася’ (КЭС, лаг.). Няясна. Магчыма, звязана паходжаннем са словам Levant ’Усход’, абазначаючы нейкі магічны сродак, які прыйшоў з Усходу, а другая частка з ням. Dreck ’бруд, кал’, ’дрэнь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Морфій ’хлорыставадародная соль марфіна, якая ў медыцыне ўжываецца як наркатычны заспакаяльны, болесуцішальны і снатворны сродак’ (ТСБМ). З рус. морфий, якое з ням. Morphium < лац. Morpheus ’імя бога сну, сына Сну і Ночы’ < ст.-грэч. Μορφεύς ’які стварае форму’ (Фасмер, 2, 659; Сл. иностр. сл., 1988, 331).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брыльянці́н, ‑у, м.

Касметычны сродак для валасоў, які надае ім бляск. Першым кінуўся ў вочы Станеўскі. Узмужнелы, пастрыжаны, як мелі звычай стрыгчыся нямецкія вайсковыя — пад высокую польку, з чорнымі і бліскучымі ад брыльянціну валасамі, з жоўтымі рамянямі, ваяўніча скрыжаванымі на грудзях. Карпюк.

[фр. brillantine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваго́н, ‑а, м.

Транспартны сродак, прызначаны для перавозкі пасажыраў і грузаў па рэйкавых дарогах. Трамвайны вагон. Пасажырскі вагон. // чаго. Колькасць грузу, якая змяшчаецца ў ім. Вагон збожжа, дроў.

•••

Мяккі вагон — пасажырскі вагон з мяккімі сядзеннямі.

Цвёрды вагон — пасажырскі вагон з цвёрдымі сядзеннямі.

[Англ. wag(g)on.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастамо́ўе, ‑я, н.

1. Простая, размоўная мова (у адрозненне ад кніжнай, літаратурнай як больш дакладнай, правільнай).

2. Словы і граматычныя формы, уласцівыя вуснай народнай мове, якія выкарыстоўваюцца ў літаратурнай мове як стылістычны сродак для надання мове жартаўлівага, іранічнага, грубаватата і пад. адцення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́дра, ‑ы, ж.

1. Дробны і мяккі, звычайна пахучы парашок, які наносіцца на скуру як гігіенічны і касметычны сродак. Пакрыць твар пудрай. □ Зняла Насця капялюш, памылася, каб змыць пудру. Колас.

2. Дробны парашок з мінеральных і іншых рэчываў. Цэментная пудра. Цукровая пудра.

[Фр. poudre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

agent [ˈeɪdʒənt] n.

1. аге́нт; прадстаўні́к; пасрэ́днік

2. а secret agent аге́нт разве́дкі, шпіён

3. сро́дак; фа́ктар;

chemical agent хімі́чнае рэ́чыва

4. ling. дзе́йнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)