этыке́тчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па вырабу этыкетак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарба́р м Léderarbeiter m -s, - (майстар, рабочы); Gérber m -s, - (дубільшчык)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

аўтама́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рабочы, які абслугоўвае аўтамат (у 1 знач.).

2. Баец, узброены аўтаматам (у 2 знач.).

|| ж. аўтама́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

па́рабак, -бка, мн. парабкі́, -о́ў і па́рабкі, -аў, м.

Наёмны сельскагаспадарчы рабочы ў памешчыцкай або кулацкай гаспадарцы.

|| ж. парабча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. парабко́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

камбінезо́н

(фр. combinaison)

рабочы касцюм, які складаецца з курткі і штаноў, сшытых разам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зма́зчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца змазкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́пельнік, ‑а, м.

Разм. Рабочы, што здабывае вапняк, вапну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрацо́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асфальто́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, заняты на асфальтабетонных дарожных работах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтаге́ншчык, ‑а, м.

Разм. Рабочы, які займаецца аўтагеннай зваркай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)