Ля́скат ’гукі пры лясканні’ (ТСБМ, Растарг.; стаўб.; Нар. словатв.), ля́скот ’бразгат’ (ТС), укр. лескіт ’трэск’. Утворана ад леската́ць (гл.) < прасл. leskati > ляскаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ля́хат ’рэха’ (маст., Сцяшк. Сл.). Да ля́ха 1 (гл.). Суфікс ‑ат (< ‑ъtъ) паводле іншых аддзеяслоўных утварэнняў, якія перадаюць гукі (грукат, лёскат і інш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сіпе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сіпець; гукі гэтага дзеяння. Даходзяць толькі гукі — выццё снарадаў, .. сіпенне асколкаў... Мележ. [Ракета] з сіпеннем узвілася ўгору і ярка-белым камяком агню ўпала ў рэчку. Хомчанка. [Кобра] з лёгкім сіпеннем маланкава ўскідваецца на рукі заклінальніка. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкра́банне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. шкрабаць (у 1, 2 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Без стуку, нават без шкрабання адчынілася першая палавіна філёнчатых дзвярэй кабінета. Сабаленка. Раптам праз усе гэтыя гукі.. [Міхал Плышэўскі] пачуў шкрабанне каля дзвярэй на ганку. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blare

[bler]

1.

v.i.

трубі́ць

2.

v.t.

го́ласна крычэ́ць, раўсьці́, раўці́

3.

n.

1) гу́кі трубы́, трубе́ньне n

2) асьляпля́льны бляск

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паві́скванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. павіскваць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Лёгкае павіскванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папля́скванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. папля́скваць — папля́скаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасві́стванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перасвіствацца — перасвіснуцца, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́ханне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бахаць — бахнуць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біягідрааку́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Біялагічная гідраакустыка, якая вывучае гукі, што ўтвараюцца воднымі арганізмамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)