а​I союз

1. (противительный) а; (но) але; (да) ды;

на горе́ дом, а под горо́й руче́й на гары́ дом, а пад гаро́й руча́й;

хоть уже́ о́сень, а дни стоя́т тёплые хаця́ ўжо во́сень, а дні стая́ць цёплыя;

2. (усилительный) а, ды;

отку́да вы пришли́? — А отту́да, отку́да и вы адку́ль вы прыйшлі́? — А (ды) адту́ль, адку́ль і вы;

3. (присоединительный) а;

что вы сего́дня де́лаете? А за́втра? А послеза́втра? што вы сяго́ння ро́біце? А за́ўтра? А пасляза́ўтра?;

◊

а то а то;

спеши́, а то опозда́ешь спяша́йся, а то спо́знішся;

а и́менно а і́менна, а менаві́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

понести́ сов.

1. пане́сці;

2. (о лошадях) памча́ць;

ло́шади понесли́ нас с горы́ ко́ні памча́лі нас з гары́;

3. перен. (потерпеть) пане́сці, пацярпе́ць, перажы́ць;

понести́ утра́ту пане́сці (пацярпе́ць) стра́ту;

понести́ наказа́ние быць пакара́ным;

4. (начать говорить вздор) пача́ць вярзці́; пача́ць пляву́згаць;

понести́ ахине́ю пача́ць вярзці́ глу́пства;

5. (повеять, потянуть) безл. паве́яць, пацягну́ць;

к ве́черу понесло́ хо́лодом пад ве́чар паве́яла (пацягну́ла) хо́ладам; (о запахе) безл. пацягну́ць, запа́хнуць;

из столо́вой понесло́ жа́реным са стало́вай запа́хла сма́жаным;

6. (в сочетании со словами «чёрт», «нелёгкая», а также безл.) пане́сці;

куда́ вас чёрт понёс куды́ вас чорт панёс, куды́ вас лі́ха пане́сла;

7. (забеременеть) уст., обл. зацяжа́раць, загрубе́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

niebo

nieb|o

н.

1. неба;

na ~ie — у небе;

pod gołym ~em — пад адкрытым небам;

2. ~iosa мн. неба; рай; нябёсы;

w ~ie — на нябёсах;

wychwalać kogo pod ~iosa — усхваляць каго пад самыя нябёсы;

być w siódmym ~ie — быць на сёмым небе; на неба ўзлезці; на святой гары сядзець;

~o w gębie! разм. смаката!;

wielkie ~a! — Божа літасцівы!;

poruszyć ~o i ziemię — пусціць у ход усе сродкі;

wołać o pomstę do ~a — заклікаць Бога да помсты;

o (całe) ~o lepszy — непараўнальна лепшы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stopa

stop|a

ж.

1. ступня;

płaska ~a мед. пляскатая ступня;

2. фут;

3. літ. стапа;

4. эк. норма;

~a życiowa — жыццёвы ўзровень;

~a wartości dodatkowej — норма прыбавачнай вартасці;

~a zysku — норма прыбытку;

~a podatkowa — падатковая стаўка;

~a procentowa — працэнтная стаўка;

5. тэх. падэшва;

~a szyny — падэшва рэйкі;

u stóp góry — каля падножжа гары, пад гарою;

żyć na wielką ~ę — жыць раскошна;

być na wolnej ~ie юр. быць на волі;

od stóp do głów — з ног да галавы; з галавы да ног

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Fuß

I

m -es, Füße

1) нага́ (ступня)

mit blóßem ~e — басано́ж

zu ~ géhen* — ісці́ пе́шшу [пехато́ю]

auf éinem ~e hínken — кульга́ць на адну́ нагу́

mit j-m auf gú- tem ~ stéhen* — быць у до́брых адно́сінах (um) з кім-н.

stéhenden ~es — тут жа, за́раз жа

auf fréien ~ sétzen — выпуска́ць каго́-н. на свабо́ду

j-m auf dem ~e fólgen — прасле́даваць каго́-н. [ісці́ за кім-н.] па пя́тах

◊ láufen, was éinen die Füße hálten können — бе́гчы з усі́х ног

2) но́жка (стала)

3) падно́жжа (гары)

4) матэм. асно́ва

II

m -es, -e і з лічэбн. - фут (мера даўжыні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Трая́н 1 ‘адзінка вымярэння даўжыні = 3 сажні’ (ПСл), ‘бутля ў тры літры’ (Сцяшк.), троя́н ‘тры рады бульбы, паміж якімі нельга прайсці плугам’ (Выг.), ‘бутэлька ёмістасцю 0,75 л’ (Арх. Вяр.). Як і ўкр. троя́н ‘трое коней’, ‘бацька трох блізнят’, ‘від танца’, утвораны ад асновы троj‑ і суф. *‑ěnъ (< *trojь‑ěnъ), параўн. трайны́, рус. тройной, серб. тро̂јан, тро̂јни, славен. trôjen. Прасл. *trojь (пад уплывам *dvojь) развілося з і.-е. *trei̯ó‑ (ст.-інд. trayā‑, літ. trejì ‘тры, трое’), якое з’яўляецца зборным лічэбнікам з *tréi̯es ‘тры’ (Сной₂, 786). Сюды ж трайня́к ‘моцны пітны мёд’ (Нас.).

Трая́н 2 старое ‘здагадлівы, здатны, выдатны чалавек’ (Ю. Віцьбіч, Плыве з-пад Святое Гары Нёман. Мінск, 1995, 22; тое ж Спадчына, 1991, 5, 42), сюды ж, магчыма, трыяньскі: на кыяньской горе, на трыяньской траве стоиць яблыня; на той яблыни зылотое гняздо, у том гняздзе зьмея‑царица Елена (Рам., 5, 180) — фрагмент замовы, які, хутчэй за ўсё, з’яўляецца рэмінісцэнцыяй рукапіснай «Аповесці аб Троі» (пач. XVI ст.), параўн. і ст.-бел. троянский з рукапісу XVII ст. «Траянская гісторыя», побач з трояновый, траяновый, апошняе суадносяць з імем рымскага імператара Траяна (Слова аб паходзе Ігаравым). Існуе некалькі версій паходжання адпаведных славянскіх слоў, гл. найбольш поўны агляд у Паўлік, Scando-Slavica, 38, 170–184. Калі прыняць у якасці зыходнага непацверджаны ўказаннем на канкрэтную крыніцу апелятыў, то найбольш верагоднай падаецца этымалогія Скока (3, 488), які на падставе формаў тыпу харв. trãjan ‘працяглы; моцны’, в.-луж. trać ‘працягвацца, трываць’ і інш. рэканструюе аснову прасл. *tra‑, суадносную з санскр. taratí ‘спраўляцца’, trāyate, trate ‘абараняць’, гл. трываць. Што да УІ Трая́н (Бірыла, Бел. антр. 2, 414), параўн. рус. Троя́н, чэш. Troian (з 1184 г.), серб. Тро̀јан, харв. Trajan, макед. Тројан, якія, верагодна, абазначаюць боства ці міфалагічную істоту, то ў іх аснове можа ляжаць як адпаведны апелятыў (Скок, 3, 489), гістарычнае імя (Фасмер, 4, 107), так і лічэбнік *tri ў сімвалічна-міфічнай ці дыстрыбуцыйнай функцыі, параўн. серб. дыял. троја̀ним ‘прыводжу на свет, нараджаю тройню’ (СДЗб, 52, 395). Гл. Мартынаў, СБФ, 1989, 75; Карпенка, Зб. Супруну, 102; Цыхун, там жа, 274. Пра магчымыя іранскія ўплывы гл. Жураўлёў, Язык и миф, 625; Вопросы этнических культур в зеркале языка. М, 2002, 256.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пала́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Гарэць яркім полымем. Пад разложыстым старым дубам палае вялікі агонь. Пестрак. Палалі вагоны і платформы з цюкалі сена. Карпаў. // Зырка паліцца. Магдалена нясмела і з трывогай адчыніла дзверы з сянец у знаёмую кухеньку. Там палала печ. Чорны. // Павяваць цяплом, жарам. Ах, якая пагода! Ах, пагода якая! Ад усходу да захаду Сонца палае. Танк.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ярка свяціцца. У вітрынах палалі рознакаляровыя агні. Корбан. Палала зарніца над бярэзнікам. Бядуля. // Быць чым‑н. асветленым; свяціцца яркім святлом. Палаў далягляд ад палярнага сонца. Шамякін. А я на Замкавай гары стаю, дзіўлюся, як азёры агнём палаюць на зары. А. Вольскі. // перан. Вылучацца колерам, афарбоўкай (звычайна чырвонай). Востраў, цэлы востраў кустоў барбарысу з чырвонымі ягадамі палаў на сонцы! Хомчанка. Трыбуна! Твой абрус чырвоны Палае сцягам агнявым. Вітка.

3. Станавіцца чырвоным ад прыліву крыві. Літары зліваліся ў адну шэрую пляму, твар палаў, але на душы ў .. [Рыгора] было светла. Ваданосаў.

4. перан. Быць ахопленым якім‑н. пачуццём, быць узбуджаным. Сам.. [Косця] палаў шчасцем і думаў, што шчасцем поўняцца ўсе навокал. Шыцік. Дзяўчынкі так і палалі жаданнем прыступіць да выканання сваіх абавязкаў. Маўр. // Праяўляцца бурна, з вялікай сілай (пра пачуцці). Агонь абурэння ў іх грудзях палаў, Адна толькі песня палёгкай была. Чарнушэвіч. // Выражаць моцнае пачуццё (пра вочы, погляд). Вочы.. [Зосіны] палалі, валасы распушыліся. Мехаў.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Праходзіць бурна (пра паўстанне, барацьбу і пад.). Пасля грамадзянскай вайны на ўсім яшчэ ляжаў водбліск вялікіх, рэвалюцыйных бітваў, яшчэ палаў іх агонь і чулася іх водгулле. Перкін.

пала́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Ачышчаць абмалочанае або абтоўчанае зерне ад мякіны і пылу пры дапамозе маленькіх начовачак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

base

I [beɪs]

1.

n.

1) падста́ўка f.; ба́за f., падно́жжа n. (гары́)

2) Tech. стані́на f.

3) асно́ва f., гало́ўны пры́нцып, зыхо́дны пункт

to assume as a base — прыня́ць за асно́ву

4) Arch. п’едэста́л -у m., цо́каль -ю m.; ба́зіс -у m. (калёны); фунда́мэнт -у m., падму́рак -ку m. (буды́ніны)

5) Chem. асно́ва f.

6) (у бэйсбо́ле) ба́за f., “дом”

7) Milit. апэрацы́йная ба́за

8) Geom. асно́ва f. (трохку́тніка)

2.

adj.

гало́ўны, асно́ўны

3.

v.t.

1) рабі́ць фунда́мэнт, ствара́ць асно́вы

2) базава́цца, абапіра́цца

to be based on — абапіра́цца на што

•

- get to first base

- off base

- touch base with

II [beɪs]

1.

adj.

1) ні́зкі; нікчэ́мны

2) про́стага пахо́джаньня

3) невысакаро́дны (пра жале́за, медзь)

4) нелітарату́рны; неклясы́чны, вульга́рны

base Latin — вульга́рная лаці́на

5) непаўнава́ртасны

base coin — фальшы́вая, падро́бленая манэ́та

6) басаві́ты (го́лас)

2.

n.

а) бас -а m. (го́лас)

б) сьпява́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

foot

[fʊt]

1.

n., pl. feet

1) ступня́ f. (нагі́, панчо́хі)

2) нага́ f .

3) падно́жжа n. (гары́), ніз -у m., ні́жні край; п’едэста́л -а m. (ста́туі)

the foot of a page — ніз старо́нкі

at the foot (of the bed) — у нага́х (ло́жка)

4) пяхо́та f.

5) ступа́ f. (ме́ра — 12 ца́ляў)

three feet = 1 yard — тры ступы́ / 1 ярд

6) Poet. стапа́ f.

7) крок -у m., хада́ f.

8) но́жка f., нага́ f. (мэ́блі)

9) ла́пка f. (шве́йнае машы́ны)

2.

v.t.

1) прахо́дзіць

to foot ten miles — прайсьці́ 10 мі́ляў

2) падвя́зваць ступню́ ў панчо́се

3) informal заплаці́ць (раху́нак)

father foots the bill — ба́цька пла́ціць

4) падлі́чваць падсумо́ўваць

to foot a column of numbers — падсумава́ць слупо́к лі́каў

3.

v.i.

1) ісьці́ пе́шкі

2) танцава́ць

•

- foots

- put one’s foot down

- put one’s foot in it

- under foot

- on foot

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ззяць, ззяю, ззяеш, ззяе; незак.

1. Вылучаць ззянне; ярка свяціць. Зоркі — бліскучыя, ззяюць, пераліваюцца. □ Высока ззяла ў небе сонца, прыветліва шумела пад ветрам маладая бярозка. Гамолка. // чым і без дап. Быць ярка асветленым, залітым святлом. Справа, у лесе, высокія санаторныя будынкі ззяюць агнямі і тушаць над сабою зоры. С. Александровіч. Золатам ззяе ўсход. Танк. // перан. Быць, паяўляцца ва ўсёй велічы, славе, бляску. У выдатным сузор’і вялікіх сыноў рускага народа ярка ззяе слаўнае імя.. Суворава — фельдмаршала і генералісімуса рускай арміі. «Беларусь». // чым і без дап. Вылучацца яркім колерам, чысцінёй, навізной. Ззяе фарбаю новай Кабінетны раяль. Бачыла. Два ордэны ззяюць яго баявыя, Яны за Бярозу, за Мінск і за Кіеў. Хведаровіч.

2. Блішчаць, зіхацець, адбіваючы святло, прамяні. Як хораша пад месяца святлом Прайсціся полем ціхім, Звонкім гаем Ці паўз раку, што ззяе серабром. Астрэйка. Бліскучаю сталёваю стужкаю ззяе Прыпяць. Колас. // перан.; чым. Вылучацца якімі‑н. заслугамі, вартасцямі. [Язва:] І вы сёння ззяеце водбліскам славы, як спадарожнік гэтага вялікага свяціла. Крапіва.

3. Блішчаць ад радасці, шчасця (пра вочы); свяціцца ад радасці, шчасця (пра твар). Упершыню паглядзеў ён на бацьку вачамі, якія ззялі ад шчасця і захаплення. Мележ. Твары.. [людзей] ззялі радасцю. Кавалёў. // перан.; чым. Паказваць сваім выглядам пачуццё радасці, шчасця (пра чалавека). Мала таго, што гаварыла .. [Вераніка] выразна, правільна будуючы кожны сказ, у яе яшчэ быў надзвычай прыемны голас, і сама яна ў гэты час ззяла нябачаным хараством... Навуменка. // перан. Ярка праяўляцца ў чым‑н. (пра пачуцці). Радасць ззяла ў вачах людзей. □ Юнакоў, дзяўчат усмешкі Ззяюць водбліскам зарніц. Жычка.

4. Быць адкрытым, паказваць глыбіню, правал (пра яму, рану і пад.). Ля падножжа гары ззяў уваход у пячору. Шыцік. Яшчэ здалёк хлопцы ўбачылі, што частка даху дэпо знесена і ў адной з сцен ззяе велізарная прабоіна. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)