запороши́ть сов.
1. зацерушы́ць, мног. пазацяру́шваць;
2. (засорить) разг. запару́шыць, мног. пазапару́шваць;
запороши́ть глаза́ запару́шыць во́чы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ве́жды мн., уст., поэт. паве́кі, -каў, ед. паве́ка ср.;
сомкну́ть ве́жды сплю́шчыць (зве́сці) паве́кі, заплю́шчыць во́чы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
gleam2 [gli:m] v.
1. блішча́ць;
His eyes gleamed with pleasure. Яго вочы блішчалі ад задавальнення.
2. міга́ць, мігце́ць (пра зоркі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
scintillate [ˈsɪntɪleɪt] v.
1. зіхаце́ць; блішчэ́ць; блі́скаць;
Diamonds scintillate. Дыяменты зіхацяць.
2. выпраме́ньваць;
Her eyes scintillated. Яе вочы блішчэлі (ад радасці).
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
заіскры́цца сов. заискри́ться; (о вине — ещё) заигра́ть;
снег ~ры́ўся — снег заискри́лся;
~ры́ліся во́чы — заискри́лись глаза́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
журбо́тны гру́стный; печа́льный; ско́рбный;
~ная пе́сня — гру́стная (печа́льная) пе́сня;
~ныя во́чы — гру́стные (печа́льные, ско́рбные) глаза́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
сляпі́ца ж., обл., см. сляпе́нь;
◊ ле́зці ~цаю ў во́чы — пристава́ть как ба́нный лист (как смола́)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Касаву́рыць ’глядзець коса, убок, касіць вочы’ (Нас.). Слова, безумоўна, складанае. Яго першая частка ўзыходзіць да косы (гл.). Але другая частка застаецца няяснай (магчыма, кантамінаванай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кі́дкі ’які рэзка кідаецца ў вочы; яркі, прыметны’ (ТСБМ), ’падатлівы, ахвочы, схільны да чаго-небудзь’ (ТСБМ), ’спраўны (чалавек)’ (Сцяц.), ’неўраўнаважаны’ (Янк. III). Гл. кідаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыска́ліць у выразе прыска́ліць вочы (вока) ’прыжмурыцца’ (ТСБМ), прыска́льваць ’прыжмурваць’ (ТС), прыска́люватыся ’прыжмурвацца, нібы смеючыся ротам’ (драг., Нар. лекс.), прыска́ляный ’прыжмураны’ (Клім.). Гл. скаліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)