тасьма́, ‑ы, ж.

Вузкая тканая ці плеценая палоска (лента), якая выкарыстоўваецца для аздаблення сукенак, бялізны, а таксама для завязвання, змацоўвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транспарці́р, ‑а, м.

Прыбор для чарчэння ў выглядзе падзеленага на градусы паўкруга і лінейкі, які служыць для пабудовы вуглоў і іх вымярэння.

[Фр. transporteur ад лац. transporto — пераношу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыма́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто валодае якімі‑н. каштоўнымі паперамі. Трымальнік акцый.

2. Прыстасаванне для трымання чаго‑н. Трымальнік для станка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фато́метр, ‑а, м.

1. У фізіцы — прыбор для вымярэння сілы святла якой‑н. крыніцы.

2. У астраноміі — прыбор для вызначэння яркасці зорак.

[Ад грэч. phōs, phōtos — святло і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́нцавы, ‑ая, ‑ае.

У ваеннай справе — які служыць для акопвання, для будовы акопаў, траншэй і пад. Шанцавая кірка.

•••

Шанцавы інструмент гл. інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выго́дны

1. (вполне подходящий, приспособленный для чего-л.) удо́бный;

в. цягні́к — удо́бный по́езд;

~нае крэ́сла — удо́бное кре́сло;

2. приво́льный;

~ныя мясці́ны — приво́льные места́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апрацава́ць сов.

1. обрабо́тать, обде́лать, отде́лать;

а. дэта́ль — обрабо́тать дета́ль;

а. ка́мень — обде́лать ка́мень;

2. (приготовить для посева) обрабо́тать, возде́лать;

3. (идеологически) обрабо́тать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызнача́ць несов.

1. в разн. знач. назнача́ть;

2. (устанавливать) назнача́ть, определя́ть; (намечать для какой-л. цели — ещё) предназнача́ть;

3. предназнача́ть, угота́вливать, уготовля́ть; предопределя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяка́ч I (род. секача́) м.

1. (механизм) сека́ч;

2. (орудие для рубки) тя́пка ж., се́чка ж.

сяка́ч II (род. секача́) м., зоол. сека́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

педыкю́рны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для педыкюру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)