Verbum

но́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. нага.

2. Апора, стойка (стала, крэсла і пад.).

Н. крэсла.

3. Ніжняя частка грыба або сцябло расліны.

4. Рассоўная частка некаторых інструментаў (спец.).

Н. цыркуля.

◊

Казіная ножка — самаробная папяроса ў выглядзе люлькі.

но́жны¹, но́жан.

Футарал для шаблі, кінжала і пад.

но́жны², но́жнаў.

1. Вялікія нажніцы.

Садовыя н.

2. Машына для рэзання чаго-н. з дапамогай пары вялікіх нажоў.

Дыскавыя н.

но́жык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і нож; невялікі нож.

Складаны н.

|| памянш. ласк. но́жычак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

но́здра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Адна з парных вонкавых адтулін носа.

Дым лезе ў ноздры.

|| прым. но́здравы, -ая, -ае.

но́каць, -аю, -аеш, -ае; незак., на каго і без дап. (разм.).

Паганяючы крыкам «но», прымушаць ісці хутчэй.

|| аднакр. но́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. но́канне, -я, н.

но́нсэнс, -у, м.

Бяссэнсіца, недарэчнасць, бязглуздзіца.

но́раў, -раву, мн. -равы, -аў, м.

1. Характар, сукупнасць душэўных якасцей.

Круты н.

Розныя па нораве.

2. Звычай, уклад жыцця, звычка.

◊

З норавам — упарты, наравісты.

норд, -у, М но́рдзе, м. (спец.).

Поўнач, паўночны напрамак, а таксама паўночны вецер.

Н.-вест. (паўночны захад, паўночна-заходні вецер). Н.-ост (паўночны ўсход, паўночна-ўсходні вецер).

|| прым. но́рдавы, -ая, -ае.

но́рка¹, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых з густой бліскучай поўсцю, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. но́ркавы, -ая, -ае.

Норкавая шуба.