1. Той (такі), у каго (якім) вылезлі валасы або поўсць ці пер’е.
А. кот.
2. З выцвілай фарбай, з абабітым тынкам, палінялы.
Аблезлыя сцены.
Аблезлая сукенка.
3. Які пачаў мяняць скуру, згарэўшы на сонцы.
А. твар.
|| наз.абле́зласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
florid
[ˈflɔrɪd]
adj.
1) румя́ны, чырво́ны; шматко́лерны
a florid complexion — расчырване́лы твар
2) квяцісты, напы́шлівы (стыль)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
рэ́пацца, ‑аецца; незак.
Разм. Трэскацца, лопацца. [Паліна], такая маленькая, працуе там, на перамычцы, дзе раве сівер, ад якога рэпаюцца вусны і робіцца задубелым і непрыгожым твар.Савіцкі.Гэта рэпаецца спелы Жоўты струк, тугі і поўны, І на свет выходзіць белы Зіхатлівы твар бавоўны.Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пы́ца груб. ’морда, твар’ (Ян.), ’чалавек з вялікім непрыгожым тварам’ (Растарг.), сюды ж пыця́тый ’мардаты, пухлашчокі’ (пін., Нар. лекс.), пыца́н ’тоўсты чалавек’ (Бяльк.). Хутчэй за ўсё, адваротны дэрыват ад пы́цка, пы́цак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
запамята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Запомніць. Прагна ўзіраюся, каб запамятаць Валодзькаў твар.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крывано́сы, ‑ая, ‑ае.
З крывым носам. Незнаёмы зморшчыў сухі крываносы твар, вяла глянуў на Пазняка.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабры́цца, ‑брыюся, ‑брыешся, ‑брыецца; зак.
Пабрыць сабе твар; пагаліцца. [Міхал:] — Дзе тут вады ўзяць, пабрыцца трэба.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
танкагу́бы, ‑ая, ‑ае.
З тонкімі губамі. Яго белабрысы танкагубы твар поўніўся захапленнем ад новай справы.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)