уму́рзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Запэцкаць, замурзаць у што‑н. Умурзаць твар у чарніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цемнатва́ры, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае смуглявы, цёмны твар.

2. Які мае колер твару, уласцівы негроіднай расе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплы́сці сов., в разн. знач. оплы́ть;

све́чка аплыла́ — свеча́ оплыла́;

твар аплы́ў — лицо́ оплы́ло;

бе́раг аплы́ў — бе́рег оплы́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

збаразні́ць сов., в разн. знач. изборозди́ть;

яры́ ~ні́лі по́ле — овра́ги изборозди́ли по́ле;

маршчы́ны ~ні́лі твар — морщи́ны изборозди́ли лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

даўгава́ты

1. длиннова́тый, дово́льно (не́сколько) дли́нный, немно́го дли́нен;

2. продолгова́тый;

д. твар — продолгова́тое лицо́;

3. дово́льно до́лгий, долгова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

спы́рснуць сов. (окропить, смочить брызгами) взбры́знуть, сбры́знуть; (мелкими брызгами) вспры́снуть, спры́снуть;

с. твар адэкало́нам — вспры́снуть (спры́снуть) лицо́ одеколо́ном

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Аблі́чча ’аблічча, твар, воблік’ да прасл. ob‑lik‑ije, гл. лік. Бел. аблічча, укр. обличча маюць генетычна тоесныя адпаведнікі ў серб.-харв. о̀блічје ’знешні від’, славен. obličje ’аблічча’, што сведчыць аб праславянскім характары слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жва́вы, -ая, -ае.

1. Поўны жыццёвых сіл; бадзёры, рухавы.

Жвавае дзіця.

Ж. работнік.

2. Ажыўлены, выразны, жыццярадасны (пра вочы, твар).

Ж. погляд.

Жвавыя вочы.

3. Бойкі, ажыўлены (пра гутарку).

Жвавая гамонка.

4. Хуткі па тэмпе, шпаркі.

Жвавыя рухі.

Жвавыя коні.

|| наз. жва́васць, -і, ж.

Небывалая ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крыві́ць, крыўлю́, кры́віш, кры́віць; кры́ўлены; незак., што.

1. Рабіць крывым, перакошаным, выгнутым.

К. абцасы.

2. Перакошваць у грымасе (пра твар, губы, рот і пад.)

К. губы.

◊

Крывіць душой — гаварыць няшчыра, не так, як падказвае сумленне.

|| зак. пакрыві́ць, -крыўлю́, -кры́віш, -кры́віць; -кры́ўлены і скрыві́ць, скрыўлю́, скры́віш, скры́віць; скры́ўлены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

erhéitern

1.

vt развесялі́ць, пале́пшыць настро́й

2.

∼, sich развесялі́цца

2) прасвятле́ць (пра твар, неба)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)