Прыйсці да згоды, аднадушнасці; дагаварыцца. [Мікіта:] — А я выберу такую, як сам. Як-небудзь паразумеемся...Ракітны.Ці не час паразумецца: што такое літаратурная старонка?Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злама́ць, зламлю, зломіш, зломіць.
Зак.да ламаць (у 1–5 знач.).
•••
Зламаць сабе галаву — тое, што і скруціць сабе галаву (гл. скруціць).
(Сам) чорт галаву (нагу) зломіцьгл. чорт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.
Разм. Змучыць, знясіліць. Нейкі незнаёмы дзядзька ўшчаміў воз з дрывамі між двух пнёў. Змучыўся сам, змардаваў каня, але не мог выцягнуць саней.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзіцёнак, ‑нка, м.
Абл. Дзіця (у 1, 2 знач.). — Ды што я цябе вучу, сам галаву маеш, не дзіцёнак.Галавач.Мір — гэта маці, дзіцёнак, Радасць на твары прыгожым.Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сце́рва, ‑ы, м. і ж.
Разм.лаянк. Подлы чалавек. [Рачкоўскі:] — Сам забудзься, што ты — сцерва, дык і людзі забудуцца.Зарэцкі.— Прызнавайся, сцерва! — не вытрымлівае Свірыд і кідаецца на нявестку.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тру́шанка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
Тое, што і трасянка. [Варанецкі] не мог уявіць, чаму ніхто не паказваецца на ферму. Ён сам узяўся паіць кароў і раздаваць ім трушанку.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узаемадзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Быць, знаходзіцца ва ўзаемадзеянні, дзейнічаць узгоднена. Жыццёвы вопыт большасці пісьменнікаў праз творы актыўна ўзаемадзейнічаў з вопытам чытача, які сам зведаў, што такое вайна.Дзюбайла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Papst
m -(e)s, Päpste па́па (ры́мскі)
◊ päpstlicher als der ~ sein — быць бо́льшым като́лікам, чым сам па́па; перагі- на́ць па́лку, перабіра́ць ме́ру
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
по́знанареч.безл., в знач. сказ. по́здно;
◊ лепш по́зна, як ніко́лі — лу́чше по́здно, чем никогда́;
хто п. хо́дзіць, той сам сабе́ шко́дзіць — посл. по́зднему го́стю — ко́сти
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гарга́ра1 ’сварлівая жанчына’ (Нас., Касп.). Этымалогію дае сам Насовіч: «звукоподражание свойственно грызущимся собакам». Далейшае расшырэнне семантыкі адбывалася так: ’сварлівая жанчына’ → ’злая, худая, вялікая жанчына’ — ’вялікая, няскладная рэч’. Гэта другая «стадыя» зафіксавана ў Бяльк.: «Піліп за жонку узяў нейкую гыргару: ростам пад неба, а худая‑прыхудая». Апошнюю стадыю фіксуе БРС: «вялізная, няскладная рэч».
Гарга́ра2 ’вялізная, няскладная рэч’ (БРС). Гл. гаргара1.