раско́рмлены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскарміць.
2. у знач. прым. Тоўсты, сыты. Напроці ж Сашкі сам Вэня здаваўся няспрытным і мешкаватым, раскормленым і старым. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)