аператы́ўнік, ‑а, м.
Разм.
1. Аператыўны работнік — супрацоўнік органаў міліцыі, дзейнасць якога — папярэджанне і раскрыццё злачынстваў. Аператыўнікі зрабілі вобыск.
2. Афіцэр аператыўнага аддзела штаба воінскага злучэння.
3. Той, хто займаецца якой‑н. аператыўнай работай. Нарада забеспячэнцаў-аператыўнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́льны в разн. знач. шко́льный;
ш. наста́ўнік — шко́льный учи́тель;
ш. рабо́тнік — шко́льный рабо́тник;
дзіця́ ~нага ўзро́сту — ребёнок шко́льного во́зраста;
◊ са ~най ла́ўкі — со шко́льной скамьи́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
clever [ˈklevə] adj.
1. разу́мны, ке́млівы
2. таленаві́ты, здо́льны;
be clever at smth. до́бра, уме́ла рабі́ць што-н.
3. спры́тны, уме́лы, майстэ́рскі;
a clever workman уме́лы рабо́тнік
4. адмысло́ва/до́бра/па-майстэ́рску зро́блены
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
маста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Работнік мастацтва, жывапісец.
М.-дэкаратар.
2. Чалавек, які творча працуе ў якой-н. галіне мастацтва.
М. слова.
3. перан. Той, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой-н. справе.
М. рабіць чучалы птушак.
|| ж. маста́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. маста́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
рэпарцёр
(англ. reporter)
работнік газеты, радыё, тэлебачання, які дастаўляе рэдакцыі звесткі аб падзеях і здарэннях мясцовага жыцця.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
суфлёр
(фр. souffleur)
1) работнік тэатра, які падказвае акцёрам словы ролі ў час спектакля;
2) перан. падказчык.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
штабі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Разм. Афіцэр штаба; штабны работнік. Хто прывык уяўляць савецкага афіцэра толькі воінам, камандзірам, штабістам, — той быў бы тут прыемна ўражаны. Брыль. [Міша Несцяровіч:] — Чуў, Сцяпан Міхайлавіч. У штабісты перавяліся. — Перайшоў, брат. Папрасілі ў абкоме. Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
part-time
[,pɑ:rtˈtaɪm]
adj.
зь няпо́ўнай працо́ўнай нагру́зкай
a part-time worker — рабо́тнік, які́ працу́е няпо́ўны працо́ўны дзень
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
worker
[ˈwɜ:rkər]
n.
1) рабо́тнік -а m., рабо́чы -ага m.
2) працаўні́к -а́ m.
•
- worker ant
- worker bee
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дыспе́тчар
(англ. dispatcher)
работнік, які рэгулюе рух транспарту або ход работы прадпрыемства з аднаго цэнтральнага пункта пры дапамозе сродкаў сувязі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)