функцыяне́р, ‑а, м.

Чалавек, які выконвае якую‑н. функцыю; работнік. Альбіна даведалася, што Станіслаў, як функцыянер падпольнага Цэнтральнага Камітэта КПЗБ, быў пасланы на Навагрудчыну для арганізацыі забастоўкі рабочых фальваркаў. Сабаленка.

[Фр. fuctionnaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афіцыя́нт

(ням. Offiziant, ад с.лац. officians, -ntis = служачы)

работнік рэстарана, кавярні, сталовай, які падае стравы наведвальнікам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нізавы́ в разн. знач. низово́й (об организации — ещё) перви́чный;

н. рабо́тнік — низово́й рабо́тник;

~ва́я арганіза́цыя — низова́я (перви́чная) организа́ция;

~ва́я мяце́ліца — низова́я мете́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэлефані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Работнік тэлефоннай станцыі.

2. Ваенны сувязіст, спецыяліст па пракладцы тэлефоннай лініі. Камандзіры батарэй і гарматных разлікаў пачалі ставіць гарматы, і тэлефаністы пацягнулі тэлефонныя правады. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

help​1 [help]n.

1. дапамо́га

2. памага́ты; памага́тая

3. the help рабо́тнік, слуга́, прыслу́га, наймі́чка

4. сро́дак, парату́нак

♦

there is no help for it гэ́тага не́льга пазбе́гнуць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шко́льный в разн. знач. шко́льны;

шко́льный учи́тель шко́льны наста́ўнік;

шко́льный рабо́тник шко́льны рабо́тнік;

ребёнок шко́льного во́зраста дзіця́ шко́льнага ўзро́сту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

roughneck

[ˈrʌfnek]

n., informal

1) грубія́н, буя́н -а m., нявы́хаваны чалаве́к

2) рабо́тнік на на́фтаздабы́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каапера́тар, ‑а, м.

1. Дзеяч у галіне кааперацыі (у 2 знач.); удзельнік, член кааперацыі.

2. Разм. Работнік кааператыве, кааперацыі (у 3 знач.). Ксавэр Блецька адышоў ад зямлі і стаў тутэйшым кааператарам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапо́рык, ‑а, м.

Разм. Памянш. да тапор; невялікі тапор. Яшчэ з далёкае пары Мне пах знаёмы на дрывотні Смаловых трэсак і кары, І я на бацькаўскім двары — Ужо з тапорыкам работнік. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкляр, ‑а, м.

1. Рабочы, які ўстаўляе шкло. — Маўчы, майстра! — перапыніла маці [Кастуся]. — Шкляр гэтакі! Тымі кавалачкамі, што валяюцца на гары, хіба толькі ў хляве акенца затуліш. Рылько.

2. Разм. Работнік шкляной прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)