удасто́іць, ‑стою, ‑стоіш, ‑стоіць; зак., каго-што і чаго.
1. Прызнаць каго‑, што‑н. дастойным высокай ацэнкі, узнагароды, звання і пад. Удастоіць узнагароды. □ Шэраг еўрапейскіх акадэмій мастацтваў удастоілі .. [Матэйку] звання ганаровага члена. «ЛіМ».
2. Аказаць каму‑н. гонар сваёй увагай, прыхільнасцю і пад. Следчы хвіліну маўчаў, спадылба пазіраючы на гаспадыню, быццам разважаючы — удастоіць адказам ці пакінуць без увагі пытанне залішн[е] цікаўнай гаспадыні? Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ángelegenheit
f -, -en спра́ва, пыта́нне
in wélcher ~? — па яко́й спра́ве?
eine ~ untersúchen — юрыд. весці следства па яко́й-не́будзь спра́ве
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Дапну́ць ’дабрацца, дайсці, знайсці, дапасці’ (Сцяц.). Як здаецца, можна ставіць пытанне, ці не з’яўляецца гэта лексема запазычаннем з польск. мовы. Параўн. польск. dopiąć ’дабіцца, дайсці’, dopinać ’дабівацца, дасягаць’. Аб магчымасці запазычання сведчыць геаграфія пашырэння слова (зах. гаворкі бел. мовы), а таксама, як здаецца, не зусім звычайны для бел. мовы марфалагічны тып дзеяслова. Прамым запазычаннем з польск. з’яўляецца і бел. дапя́ць (БРС) ’дабіцца, дайсці, апынуцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ру́бам прысл:
паста́віць цаглі́ну ру́бам den Zíegelstein hóchkant stéllen;
◊ паста́віць пыта́нне ру́бам die Fráge óffen und scharf stéllen; es auf Bíegen und Bréchen daráuf ánkommen lássen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зма́заць, зма́жу, зма́жаш, зма́жа; змаж; зма́заны; зак.
1. гл. мазаць.
2. каго-што. Пакрыць слоем чаго-н. тлустага, вадкага.
З. завесы ў дзвярах.
З. драпіну ёдам.
3. што з чаго. Размазаць, сцерці.
З. фарбу рукой.
4. перан., што. Зрабіць невыразным, расплывістым, пазбавіць пэўнасці і вастрыні; сапсаваць, звесці на нішто (разм.).
З. пытанне.
5. каго (што) па чым і без дап. Моцна стукнуць (разм., груб.).
З. па твары.
|| незак. зма́зваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. зма́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 2 знач.) і зма́званне, -я, н. (да 2—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
паўста́ць сов.
1. (поднять восстание) восста́ть; (на защиту) встать подня́ться;
2. перен. появи́ться, возни́кнуть, встать;
пе́рад вача́мі ~та́ла ціка́вая карці́на — пе́ред глаза́ми возни́кла (вста́ла) интере́сная карти́на;
~та́ла пыта́нне — встал вопро́с
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
remain [rɪˈmeɪn] v. fml
1. застава́цца;
Only one question remains to be answered. Застаецца адказаць толькі на адно пытанне.
2. знахо́дзіцца, быць;
remain at home застава́цца до́ма
3. захо́ўвацца; застава́цца ў пэ́ўным ста́не;
remain silent захо́ўваць маўча́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
балю́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Пашкоджаны хваробай, раненнем. Вавілыч і партызаны, якія прыходзілі яму на дапамогу, паспелі адскочыць крокаў на сотню, аднак балючая нага садоўніка пашкодзіла ўсяму. Кулакоўскі.
2. Які выклікае адчуванне фізічнага болю. Балючы ўкол. // Які сведчыць пра боль; пакутны. Балючым енкам прагучэў самотны крык арла ў вышыні. Самуйлёнак.
3. перан. Які прычыняе душэўныя хваляванні, неспакой. — Добра, тата, добра, — адказала Таня, каб хутчэй закончыць гэтую балючую размову. Шамякін. // Які выяўляецца ў рэзкай форме. Андрэй чакаў нейкага адказу, магчыма, самага балючага рэагавання. Кулакоўскі. // Вельмі важны, найбольш хвалюючы. [Дзяўчынкі] спяшаюцца выкласці самае балючае — у іх класе ёсць яшчэ вучні з дрэннымі паводзінамі. «Маладосць». // Які цяжка адбіваецца на чым‑н. Была скончана пачатковая школа, але далейшы лёс хлопчыка апынуўся ў тупіку: працяг вучобы патрабаваў грашовых затрат, балючых для сялянскай гаспадаркі. У. Калеснік.
•••
Балючае месца гл. месца.
Балючае пытанне гл. пытанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
центра́льный в разн. знач. цэнтра́льны;
центра́льная у́лица цэнтра́льная ву́ліца;
центра́льный у́гол мат. цэнтра́льны ву́гал;
центра́льная не́рвная систе́ма цэнтра́льная нерво́вая сістэ́ма;
центра́льное отопле́ние цэнтра́льнае ацяпле́нне;
центра́льный вопро́с цэнтра́льнае пыта́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
щекотли́вый
1. разг., уст. казытлі́вы;
2. перен. даліка́тны;
щекотли́вый вопро́с даліка́тнае пыта́нне;
щеко́тлив в де́нежных дела́х даліка́тны ў грашо́вых спра́вах;
щекотли́вое обстоя́тельство даліка́тная акалі́чнасць;
щекотли́вое положе́ние даліка́тнае стано́вішча;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)