П. кавалак. 3 мёдам і цвік праглынеш (прыказка). П. пілюлю (перан.: моўчкі перанесці абразу). П. язык (перан.: замаўчаць, перастаць гаварыць; разм.). П. кнігу (перан.: хутка прачытаць; разм.).
|| незак.праглына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1. Зліць, выліць вадкасць, працэджваючы праз што-н.; зліваючы, аддзяліць вадкасць ад аселай гушчы або частку вадкасці, не боўтаючы.
С. ваду з пельменяў.
С. сыроватку з тварагу.
2. Выцадзіць малако з саскоў.
С. грудное малако.
|| незак.сцэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз.сцэ́джванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праско́чыцьсов., в разн. знач. проскочи́ть;
п. мі́ма каго́-не́будзь — проскочи́ть ми́мо каго́-л.;
п. у двор — проскочи́ть во двор;
п. праз лес — проскочи́ть че́рез лес;
ша́рык ~чыў праз ко́льца — ша́рик проскочи́л сквозь кольцо́;
у карэкту́ры ~чыла не́калькі памы́лак — в корректу́ре проскочи́ло не́сколько оши́бок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wodúrch
pron, adv з-за чаго́, чым, дзя́куючы чаму́, праз што
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
séinetwegen
adv
1) дзе́ля яго́, праз яго́
2) на яго́ ду́мку [по́гляд]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dúrchgeben
*vt перадава́ць (празшто-н., тс. па радыё і г.д.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прасе́яцца, ‑сеецца; зак.
1. Ачысціцца ад прымесей, прайшоўшы праз сіта. рэшата і пад. /уперан.ужыв.Але нічога! З часам усё прасеецца і стане на сваё месца.Гаўрылкін.
2. Прасыпацца праз шчыліну, адтуліну (пра што‑н. сыпучае).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераці́снуты, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад пераціснуць.
2.узнач.прым. Шчыльна сціснуты, прыціснуты. Дасюль яшчэ балела пераціснутая шыя і шчымеў гуз на галаве.Нядзведскі.— Жах які, — праз зубы, праз пераціснутае горла выдушыла яна.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарні́ла, ‑а, н.
1.Уст. Тое, што і горан (у 1 знач.).
2. Тое, што і горан (у 2 знач.). Бальшавіцкая партыя прайшла праз гарніла першай рускай рэвалюцыі.«ЛіМ».Праз гарніла мук здабыта Наша доля, воля.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)