саргасы, ‑аў; адз. няма.

Марскія бурыя водараслі, распаўсюджаныя ў цёплых частках Ціхага і Атлантычнага акіянаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нільжа́ ’нельга, няма магчымасці’ (Мал.). Гл. нельга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

згінуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Знікнуць, прапасці. Дзень няма козліка, другі няма, цэлы тыдзень няма. Мы ўжо так і падумалі, што ён згінуў назаўсёды. Брыль. // Перастаць існаваць у выніку разбурэння, знішчэння. Дзе была адна пустыня — Елкі ды бярозкі, — Поле будзе, пушча згіне, Стануць хаты, вёскі. Купала. // Загінуць, памерці. Лепей згінуць у змаганні за сваю волю, за права будаваць сваё жыццё па-свойму, чым прызнаць панскую ўладу і панскую волю. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сэнс

(польск. sens, ад лац. sensus)

1) значэнне, унутраны змест (напр. с. артыкула);

2) мэта, разумная падстава; карысць, толк (напр. ёсць с. асвоіць стэнаграфію, чакаць няма сэнсу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

хрышчоны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад хрысціць.

2. у знач. прым. Які мае адносіны да абраду хрышчэння, падвергнуты абраду хрышчэння. Хрышчоны бацька. ▪ — Як няма? Што значыць няма? Кожны хрышчоны чалавек павінен мець метрыку... Ты што, згубіў яе? — запытаў старшыня. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакацыі, ‑ый; адз. няма.

Уст. Канікулы. Загорская сямігодка была распушчана на два тыдні зімовых вакацый. Колас.

[Фр. vacatio з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зданкі, ‑нак; адз. няма.

Разм. Тое, што і здань. Высокія таполі з мроку зданкамі ўстаюць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маніцы, ‑ніц і ‑ніцаў; адз. няма.

Мужчынскія калівы канапель, а таксама валакно, якое атрымліваюць з іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набадры, ‑аў; адз. няма.

1. Паўшоры; шлеі.

2. Разм. Тое, што і шоры (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазалкі, ‑лак; адз. няма.

Разм. Мыльная вада, што засталася пасля мыцця бялізны. У пазалках памыў анучы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)