сове́тский в разн. знач. саве́цкі;
сове́тская власть саве́цкая ўла́да;
сове́тское госуда́рство саве́цкая дзяржа́ва;
сове́тский наро́д саве́цкі наро́д;
сове́тский о́браз жи́зни саве́цкі лад жыцця́;
сове́тский челове́к саве́цкі чалаве́к;
Сою́з Сове́тских Социалисти́ческих Респу́блик ист. Саю́з Саве́цкіх Сацыялісты́чных Рэспу́блік;
Сове́тская А́рмия ист. Саве́цкая А́рмія.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АМБУ́НДУ, мбунду (саманазва кімбунду),
народ у Анголе. 2 млн. чал. (1987). Гавораць на мове групы банту. Прытрымліваюцца ў асноўным традыц. культаў. Ёсць католікі і прыхільнікі сінкрэтычных культаў.
т. 1, с. 310
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВЕ́ДЫ,
народ, карэннае насельніцтва Шры-Ланкі (пераважна ўсх. правінцый). Каля 1 тыс. чал. (1987). Належаць да ведоіднай расы. Мова індаіранскай групы. Сярод вернікаў пераважаюць будысты і індуісты.
т. 4, с. 57
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
метыза́цыя, ‑і, ж.
Скрыжаванне розных народ жывёлы, а таксама розных сартоў раслін для паляпшэння пароды, сорту.
[Фр. metisation, ад лац. miscere — змешваць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шуме́ры, ‑аў.
Старажытны народ, які жыў паміж Тыграм і Еўфратам 5 тыс. год да н. э.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
народа... (а таксама нарада...).
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «народ», напрыклад: народаўладдзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белару́скі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да беларусаў, Беларусі. Беларускі народ. Беларуская мова. Беларуская літаратура. Беларускі акцэнт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́нсі, нескл.; адз. мансі, нескл., м. і ж.
Народ, які жыве ў Ханты-Мансійскай нацыянальнай акрузе РСФСР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́нцы, ‑аў; адз. ганец, ‑нца, м.; ганца, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. ганкі, ‑нак; ж.
Народ Ганы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адса́дачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які служыць для аддзялення карысных выкапняў ад пустых народ шляхам адсадкі. Адсадачная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)