мінда́льны в разн. знач. минда́льный;

~нае дрэ́ва — минда́льное де́рево;

~ная кіслата́ — минда́льная кислота́;

м. ка́мень — минда́льный ка́мень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́рны в разн. знач. се́рный;

~ная кіслата́ — се́рная кислота́;

с. ангідры́д — се́рный ангидри́д;

~ная печ — се́рная печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бензо́йны

(ад бензой)

які мае адносіны да бензою (напр. б-ая кіслата, б-ая смала).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фосфапратэі́ды

(ад фосфар + пратэіды)

складаныя бялкі, пры расшчапленні якіх разам з амінакіслотамі вызваляецца фосфарная кіслата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́есці, -ем, -есі, -есць; -едзім, -есце, -едуць; вы́еў, -ела; вы́еш; -едзены; зак., што.

1. З’есці ўнутраную частку чаго-н.

В. начынку.

Не варты выедзенага яйца (не мае ніякага значэння; разм.).

2. З’есці ўсё, што знаходзіцца ў чым-н.

В. міску крупніку.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіць, разбурыць чым-н. едкім.

Кіслата выела дзірку ў тканіне.

Дым выеў вочы (стала балюча глядзець ад дыму).

|| незак. выяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́рны Schwéfel-; schwéfelhaltig;

се́рны калчада́н мін Schwéfelkies m -es, -e;

се́рная кіслата́ хім Schwéfelsäure f -;

се́рная крыні́ца Schwéfelquelle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аргіні́н

(ад гр. arginoeis = сляпуча белы)

арганічная кіслата, якая ўваходзіць у склад бялкоў жывёл і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

pruski

прускі;

błękit pruski маст. берлінскі лазурак;

kwas pruski хім. сінільная кіслата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

метакры́лавы

(ад мета- + акрылавы);

м-ая кіслата — арганічнае злучэнне аліфатычнага рада, бясколерная вадкасць; выкарыстоўваецца ў вытворчасці палімераў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карбо́навы

(ад лац. carbo, -onis = вугаль);

к-ыя кіслоты — арганічныя злучэнні, якія змяшчаюць карбаксільную групу (напр. бензойная кіслата).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)