trunk
[trʌŋk]
1.
n.
1) каме́ль -ля́ m. (дрэ́ва)
2) ку́фар -ра m.
3) бага́жнік -а m. (у аўтамабі́лі)
4) ту́лава n.
5) гало́ўная артэ́рыя або́ нэрв
6) хо́бат слана́
2.
adj.
гало́ўны
the trunk highway — гало́ўная магістра́ль
•
- trunks
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы́йгрыш м
1. Gewínn m -(e)s, -e;
гало́ўны вы́йгрыш Háuptgewinn m, das große Los;
грашо́вы вы́йгрыш Bárgewinn m;
рэ́чавы вы́йгрыш Sáchgewinn m;
◊ перан быць у выйгрышы im Vórteil sein;
2. камерц (карысць) Nútzen m -s, Gewínn m;
вы́йгрыш спажы́ўца Konsuméntengewinn m;
вы́йгрыш вытво́рцы Produzéntengewinn m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
primary2 [ˈpraɪməri] adj.
1. першапачатко́вы, са́мы ра́нні, пе́ршы;
a primary source першакрыні́ца
2. элемента́рны, пачатко́вы;
a primary school пачатко́вая шко́ла (у Вялікабрытаніі – ад 5 да 11 гадоў)
3. асно́ўны, найважне́йшы;
a matter of primary impor tance спра́ва першапачатко́вай ва́жнасці
4. ling.
1) каранёвы;
a primary word каранёвае сло́ва
2) асно́ўны;
a primary stress гало́ўны на́ціск
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
уда́рны 1, ‑ая, ‑ае.
1. Звязаны з ударнай працай, ударніцтвам. Ударная брыгада. □ Тлумач растлумачыў: «Наш цэх ударны. Усе стараюцца, каб ніводнай хвіліны не прапала дарма». Чорны. Ударны месячнік па нарыхтоўцы і вывазцы лесу дзяржаве прайшоў .. вельмі ўдала. Брыль.
2. Галоўны, першачарговы; неадкладны. Школа была ўдарным аб’ектам ударнай будоўлі. Грахоўскі. З вёскі змываць дакастрычніцкі бруд — Задача мая ўдарная. Крапіва.
уда́рны 2, ‑ая, ‑ае.
1. Звязаны з нанясеннем або атрыманнем удару. Ударны механізм. Ударная хваля ўзрыву. Ударныя музычныя інструмент.
2. Які наносіць рашаючы ўдар па ворагу, прызначаны для такога ўдару. Ударны полк. Ударная група. □ На краі хвойніку размяшчаўся ўдарны атрад, сабраны з найлепшых і дужэйшых байцоў усіх атрадаў. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bedrock
[ˈbedrɑ:k]
1.
n.
1) Geol. карэ́нная паро́да, скала́
2) Figur. мо́цныя падста́вы, грунт
3) Figur. найніжэ́йшы ўзро́вень, дно n.
4) гало́ўны пры́нцып
Honesty was the bedrock of his life — Сумле́ннасьць была́ гало́ўным пры́нцыпам у яго́ным жыцьці́
2.
adj.
асно́ўны, фундамэнта́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
chief
[tʃi:f]
1.
n.
шэф -а m., галава́ f.; правады́р -а́, кіраўні́к -а́, лі́дэр -а m.
2.
adj.
гало́ўны, вярхо́ўны, найвышэ́йшы, найважне́йшы; вяду́чы, кіру́ючы; асно́ўны
chief advantage — гало́ўная перава́га
chief thing to do — гало́ўнае, што трэ́ба зрабі́ць
•
- in chief
- tribal chief
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ура́ч м Arzt m -es, Ärzte;
жанчы́на ура́ч Ärztin f -, -nen;
ветэрына́рны ура́ч Tíerarzt m;
гало́ўны ура́ч Chefarzt [´ʃɛf-] m;
дзіця́чы ура́ч Kínderarzt m;
дыспансе́рны ура́ч Fürsorgearzt m;
зубны́ ура́ч Záhnarzt m;
саніта́рны ура́ч Hygi¦énearzt m;
фізкульту́рны ура́ч Spórtarzt m;
ура́ч-тэрапе́ўт Interníst m -en, -en, Fácharzt für ínnere Kránkheiten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
central
[ˈsentrəl]
1.
adj.
1) сярэ́дні, цэнтра́льны, які́ знахо́дзіцца ў сярэ́дзіне, у цэ́нтры
the central railroad station — цэнтра́льная ста́нцыя
2) гало́ўны, кіру́ючы, вяду́чы
the central library — гало́ўная бібліятэ́ка
the central idea in the story — гало́ўная ду́мка ў апавяда́ньні
2.
n.
цэнтра́льная тэлефо́нная ста́нцыя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hinge
[hɪndʒ]
1.
n.
1) заве́са f.; крук -а́ m.
2) шпень -яня́ m.; вось, асно́ва f.; гало́ўны пры́нцып
off the hinges — не ў пара́дку, сапсу́ты
3) Obsol. зямна́я вось
2.
v.t.
1) вісе́ць, ру́хацца на заве́сах ці вако́л во́сі
2) зале́жаць ад чаго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пе́ршы 1 — парадкавы лічэбнік да адзін, ’першапачатковы’, ’самы важны, галоўны, вядучы’ (Нас., Мік., Мядзв., Шат., ТСБМ). З польск. pierwszy (Мядзв., Іліч–Світыч, Этимология–1963, 81), якое з першаснага польск. pierwy < прасл. pьrvь(jь); суфікс ‑sz‑ у польскім слове пад уплывам польск. mniejszy ’меншы’, większy ’большы’, dzisiejszy ’сённяшні’ (Брукнер, 410); паводле Банькоўскага (2, 561), са скарочанага najpierwszy. Сюды ж: пе́ршыя пе́ўні ’час прыблізна каля 24 гадзін ночы’ (Мядзв.) і вытворныя першыня́, першына́ (Яруш.; ТСБМ; міёр., Нар. словатв.), першатво́р, першапі́с ’арыгінал рукапісу’ (Др.-Падб.), пе́ршанства ’верх, першынство’ (Нас.), перша́к ’першы гатунак’ (Бяльк.), першацёлка ’карова першым целем’ (навагр., Нар. словатв.; шчуч., З нар. сл.), першына́ ’трава першага ўкосу’ (слонім., Сл. рэг. лекс.).
Пе́ршы 2 ’як раней’ (Нас.) — прыслоўе ў форме Тв. скл. наз. з суф. ‑ы, (як у стараж.-рус. пакы ’зноўку’ (XII ст.) ці малы ’мала’ (Лаўрэнцьеўскі летапіс 1327 г.) ад прыметніка пе́ршы 1 (гл.). Сюды ж і першы‑на́‑першы ’спачатку’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)