хіну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; незак.

1. Нахіляцца, нагінацца.

Куды вецер, туды і дрэва хінецца.

2. перан. Мець ахвоту да чаго-н., захапляцца чым-н.

Х. да навукі.

3. перан. Мець цягу да каго-н., сімпатызаваць каму-н.

Хлопчык больш хінуўся да дзеда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

1. Збіраць у маршчыны (скуру, часткі твару).

М. лоб.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Утвараць складкі на гладкай паверхні.

Вецер моршчыць ваду.

|| зак. намо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 1 знач.) і змо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ныць, ны́ю, ны́еш, ны́е; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Балець (пра адчуванне тупога, цягучага болю).

Зуб ные.

2. Надакучліва скардзіцца на што-н.

3. перан. Цягуча, жаласна гусці (разм.).

Ные ў коміне вецер.

◊

Сэрца ные — пра пачуццё непакою, хвалявання.

|| наз. ныццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зюйд, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец.

1. Поўдзень, паўднёвы напрамак. Трымаць курс на зюйд.

2. Паўднёвы вецер.

[Ням. Züd.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зюйд-о́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец.

1. Паўднёвы ўсход, паўднёва-ўсходні напрамак.

2. Паўднёва-ўсходні вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

містра́ль, ‑ю, м.

Халодны і моцны паўночна-заходні вецер, які дзьме асабліва зімой на міжземнаморскім ўзбярэжжы Францыі.

[Фр. mistral, ад лац. magistralis — кіруючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мусо́н, ‑у, м.

Вецер, які летам дзьме з мора на сушу, а зімой з сушы на мора.

[Фр. mousson, ад араб. mausim — пара года.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

норд-ве́ст, ‑у, М ‑весце, м.

Спец.

1. Паўночны захад, паўночна-заходні напрамак.

2. Паўночна-заходні вецер.

[Гал. noordwest.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

норд-о́ст, ‑у, М ‑осце, м.

Спец.

1. Паўночны ўсход, паўночна-ўсходні напрамак.

2. Паўночна-ўсходні вецер.

[Гал. noordoost.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

Рабіць пеністым, узнімаць пену на паверхні чаго‑н. Вецер пеніў хвалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)