stab1 [stæb] n.
1. уда́р (нажом, кінжалам і да т.п.)
2. рапто́ўны боль, уко́л; пры́ступ, рапто́ўнае пачуццё;
a stab of joy прылі́ў ра́дасці;
a stab of guilt во́стры боль віны́;
have a stab at smth./doing smth. infml спро́ба зрабі́ць што-н.
♦
a stab in the back уда́р у спі́ну; здра́дніцкі ўдар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
nieukojony
nieukojon|y
няўцешны; несуцешны;
~y ból — несуцешны боль;
~a tęsknota — несуцешная туга
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zmóc
зак. адолець; адужаць; перамагчы;
zmóc ból — адолець боль;
zmóc strach — перамагчы страх
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адда́цца сов.
1. в разн. знач. отда́ться; (увлечься чем-л. — ещё) преда́ться;
а. наву́цы — отда́ться (преда́ться) нау́ке;
рэ́ха аддало́ся ў гара́х — э́хо отда́лось в гора́х;
яе́ боль адда́ўся ў маі́м сэ́рцы — её боль отдала́сь в моём се́рдце;
2. безл. возмести́ться;
калі́-не́будзь адда́сца — когда́-нибудь возмести́тся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыці́шыць, -і́шу, -і́шыш, -і́шыць; -і́шаны; зак.
1. што. Зрабіць менш чутным; прыпыніць работу (матора), прыглушыць.
П. радыёпрыёмнік.
П. матор.
2. што. Запаволіць (рух, хаду і пад.).
Аўтамабіль прыцішыў ход.
П. хаду.
3. перан., што. Паслабіць, суцішыць (якое-н. пачуццё, адчуванне; разм.).
П. боль.
4. каго-што. Заспакоіць, суняць (разм.).
П. дзяцей.
|| незак. прыці́шваць, -аю, -аеш, -ае і прыціша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ко́лючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад калоць 1.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Такі, якім можна ўкалоць, пракалоць што‑н. Колючая зброя. // Які стварае адчуванне ўколу (уколаў). Колючы боль.
3. Дзеепрысл. незак. ад калоць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ламота ’працяглы боль у касцях, суставах, мышцах’ (Сцяшк., Яруш., ТСБМ). Укр., рус. ломота, польск. łomota ’тс’. Прасл. lomota < lomiti > ламі́ць (гл.). Літ. lamatà ’раптоўнае ламанне, разломванне (у буру)’ з’яўляецца дакладным адпаведнікам прасл. лексемы (Слаўскі, 5, 181–182). Сюды ж сувалк. ламотаць ’трэсціся, калаціцца’ (КЭС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лаханы́, лаханэ ’буякі, Vaccinum uliginosum L.’ (лях., баранав., Сл. паўн.-зах., Чач.). Да лахаць 2 ’гаварыць пела рэпнае, недазволенае’ (гл.). Матывацыя: ягады буякоў выклікаюць ап’яненне, боль галавы і інш. Параўн. тое ж у лексемы буякі (гл.) і ў інш. назваў буякоў у Кісялеўскага (137).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мігрэ́нь
(фр. migraine, ад гр. hemikrania = галаўны боль, які ахоплівае палавіну галавы)
хвароба, якая суправаджаецца прыступамі галаўнога болю, звычайна ў адной палавіне галавы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
псіхапа́тыя
(ад гр. psyche = душа + pathos = боль, пакута)
прыроджаная неўраўнаважнасць псіхікі, якая выяўляецца ў неадэкватных паводзінах і недастатковай сацыяльнай адаптацыі пры захаванні інтэлекту.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)