эды́л, ‑а, м.

1. У старажытным Рыме — службовая асоба, якая ажыццяўляла нагляд за будаўніцтвам і ўтрыманнем храмаў, дарог, рынкаў і пад.

2. перан. Важная службовая асоба.

[Лац. aedilis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shalt [ʃælt] v. poet. = shall (2-я асоба адз. л.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

third person [ˌθɜ:dˈpɜ:sn] n. : the third person ling. трэ́цяя асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

правапаруша́льнік, ‑а, м.

Асоба, якая парушыла права; злачынец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвяшча́льнік, ‑а, м.

Асоба, якая абвяшчае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзінанача́льнік, ‑а, м.

Асоба, якая мае права адзінаначалля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдаве́ц, ‑даўца, м.

Асоба, якая выдае творы друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіханеўро́тык, ‑а, м.

Асоба, якая хварэе на псіханеўроз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГУБЕРНА́ТАР

(ад лац. gubernator правіцель),

1) у некаторых сучасных дзяржавах вышэйшая службовая асоба тэрытарыяльнай адзінкі. Напр., у ЗША губернатар — кіраўнік выканаўчай улады штата, у Вялікабрытаніі губернатар — службовая асоба, якая ўзначальвае кіраванне калоніяй, у Рас. Федэрацыі губернатар — пасада кіраўнікоў некат. абл. адміністрацый.

2) У Рас. імперыі вышэйшая службовая асоба (начальнік) губерні. Пасада ўведзена ў 1708, на Беларусі ў 1772. Прызначаўся царом па прадстаўленні міністра ўнутр. спраў з вышэйшых колаў дваранства. Пасада скасавана пасля Лют. рэв. 1917.

В.В.Швед.

т. 5, с. 516

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

hierarcha

м. вышэйшая духоўная асоба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)