Verbum

анлайнавы слоўнік

lighten

[ˈlaɪtən]

v.i.

1) сьвятле́ць

2) сьвяці́цца, ясьне́ць

3) блі́скаць мала́нкай

it thundered and lightened — Грыме́ла і блі́скалі мала́нкі

v.t.

асьвятля́ць

[ˈlaɪtən]

v.t.

зьмянша́ць цяжа́р; зьмякча́ць, паслабля́ць (боль); палягча́ць

v.i.

1) лягчэ́ць

2) Figur. адчува́ць палёгку; весяле́ць; узьніма́цца

Their spirits lightened — У іх узьня́ўся настро́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

prick

[prɪk]

1) уко́л -у m.

а) дзе́яньне

б) уко́латае ме́сца

2) вастрыё n.

3) во́стры боль

v.t.

1) уко́лваць, кало́ць

2) настаўля́ць

the dog pricked his ears — саба́ка наста́віў ву́шы

v.i.

спрычыня́ць або́ адчува́ць во́стры боль

•

- kick against the pricks

- prick up the ears

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hard² [hɑ:d] adv.

1. мо́цна, інтэнсі́ўна; энергі́чна

2. руплі́ва, стара́нна; насто́йліва

3. ця́жка, насі́лу

4. ве́льмі шмат, празме́рна; зана́дта

♦

be hard up for smth. адчува́ць няста́чу ў чым-н.;

hard on smth. ве́льмі ху́тка пасля́ чаго́-н., неўзаба́ве;

take smth. hard быць ве́льмі засму́чаным чым-н.;

be hard pressed/pushed/put to do smth. быць у ця́жкім стано́вішчы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вага́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Мерна гайдацца з боку ў бок або зверху ўніз. Маятнік вагаўся важна, без звыклага цікання. Карпаў. Чайная была амаль пустая, толькі ў кутку, дзе вагалася, зачапіўшыся за рагаты фікус, доўгая фіранка, сядзела некалькі наведвальнікаў. Савіцкі. Дзверы віселі на адной завесе, падлога вагалася. Асіпенка.

2. перан. Быць у нерашучасці, адчуваць няўпэўненасць; сумнявацца. [Лабановіч] пэўны час вагаецца, але даволі хутка знаходзіць выхад у збліжэнні з перадавым сялянствам. Пшыркоў. [Георгій], відаць, вагаўся — хацелася ўбачыць бацьку, асабліва цяпер, калі ён стаяў побач, за дзвярыма, калі быў чуваць яго голас. Мележ.

3. перан. Быць няўстойлівым, хісткім, непастаянным; мяняцца. Вышыня сцябла розных сартоў кукурузы вагаецца ў межах ад 0,5 да 4,5 метра і вышэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uraza

uraz|a

ж. крыўда;

żywić ~ę do kogo — адчуваць крыўду на каго; быць у крыўдзе на каго;

bez ~y! — не ў крыўду кажучы; не крыўдуй(це)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doświadczać

doświadcza|ć

незак.

1. выпрабоўваць, даследаваць;

los ~ł ich wiele razy — лёс выпрабоўваў іх шмат разоў;

2. адчуваць, зазнаваць;

~ł okrucieństwa wojny — ён зазнаў жахі вайны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Нацкну́ць ’падтыкнуць, прыпомніць, навесці на думку’ (Арх. Федар.). Каранёвая частка дзеяслова атаясамліваецца з адпаведнай марфемай у польск. ocknąć ’разбудзіць, вывесці са сну’, якое выводзяць з *octnąć (Варш. сл., 3, 556), адпаведнага чэш. oc(i)tnoutiy славац. ociinüť ’прывесці да прытомнасці’, параўн. чэш. cititi ’адчуваць’ і пад.; калі прыняць этымалогію Махэка (Studie, 41) — з прасл. ot‑jьtnęti, што адпавядае літ. atjusti, atjuntu ад justi, juntu ’адчуць’; усходнеславянская форма ў гэтым выпадку была б *от‑чтнутьу параўн. рэальна зафіксаваныя рус. очкнуться (КСРНГ), бел. ачхнуць, гл. ачнуцца. Такім чынам, па форме нацкну́ць трэба разглядаць як запазычанне, аднак у польскай мове такога дэрывата не выяўлена. Затое названая форма вельмі блізкая да нацу́кнуць ’падбухторыць’, якое Насовіч адносіць да цу́кнуць ’нацкаваць; падбіць на дрэнны ўчынак’ (гл.), параўн. таксама наткнуць ’напомніць, нагадаць’ да цікнуць ’раптоўна ўспомніць’ (гл.), што можа сведчыць пра іншае паходжанне слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ру́піцца ’старацца, клапаціцца, турбавацца пра каго-небудзь’, ’хацецца’ (ТСБМ), ру́піць ’трывожыць, выклікаць неспакой’, ’цягнуць, прыцягваць’ (дзярж., Нар. сл.), ’турбаваць неадвязна’ (мсцісл., Юрч. Сін.). Укр. ру́пити ’быць жаданым’, рус. дыял. ру́па ’туга па радзіме’, ру́пить ’цягнуць, хацецца’, ’трывожыць’, польск. rupie się ’старацца’, кашуб. rúpic ’цягнуць, спакушаць, вабіць; мець апетыт’, чэш. rupati, rupěti ’хрумсцець, шчоўкаць’, балг. дыял. рупа́я ’патрабаваць сілай, мучыць, турбаваць’. Прынята лічыць роднасным да літ. rūpė́ti ’трывожыць’, лат. rũpêt ’засмучаць’, літ. raupýti ’тс’, ’рыць’, англ.-сакс. réofan ’ламаць, рваць’, ст.-інд. rōpayati ’адчуваць ламоту’ (Фасмер, 3, 519). Паводле іншага меркавання, чэшскія rupati, rupěti стаяць асобна, а ўсходнеславянскія словы з’яўляюцца балтызмамі, параўн. літ. rūpė́ti ’трывожыць, заклапочваць’, rū́pinti ’клапаціць’, гл. спецыяльна Анікін, Опыт, 270–271 з літ-рай; аднак балгарскія факты (гл. БЕР, 347) сведчаць хутчэй пра генетычную сувязь. Борысь (SEK, 4, 221) следам за Слаўскім (SP, 1, 81) рэканструюе прасл. *rupiti ’грызці, кусаць, гнясці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

experience

[ɪkˈspɪriəns]

1) перажыва́ньне n., выпа́дак -ку m.; до́сьвед -у m.

a pleasant experience — прые́мны до́сьвед

2) спрактыкава́насьць, пра́ктыка, дасьве́дчанасьць, кваліфіка́цыя f.

to know by experience — перакана́цца на пра́ктыцы

v.t.

дазнава́ць, зазнава́ць; перажыва́ць, адчува́ць

in life you experience both joy and sorrow — У жыцьці́ зазна́еш і ра́дасьць і го́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бла́га разг.

1. нареч. пло́хо; ду́рно; нехорошо́; ху́до; скве́рно;

адчува́ць сябе́ б. — чу́вствовать себя́ пло́хо (ду́рно, нехорошо́, ху́до, скве́рно);

2. в знач. безл. сказ. пло́хо, ду́рно, нехорошо́;

яму́ ста́ла б. — ему́ ста́ло пло́хо (ду́рно, нехорошо́);

3. в знач. сказ. пло́хо, нехорошо́;

б., што вы так мно́га ку́рыце — пло́хо (нехорошо́), что вы так мно́го ку́рите

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)