адназярня́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Спец. Культурны і дзікарослы від полбы, які мае ў каласку адно зярнятка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антыно́мія, ‑і, ж.
Спец. Супярэчнасць паміж двума палажэннямі, якія ўзаемна выключаюць адно аднаго і ў той жа час прызнаюцца аднолькава правільнымі.
[Грэч. antinomia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злучо́к, ‑чка, м.
Арфаграфічны знак (-), які злучае два словы ў адно; дэфіс, напрыклад: дзе небудзь, школа-інтэрнат, па-новаму, жоўта-зялёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зяхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да зяхаць. Згас стары дзядок без болю, Раз ці два адно зяхнуў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́кат, ‑а, М ‑каце; мн. какаты́, ‑о́ў; м.
Абл. Адгалінаванне (адно або некалькі) ад асноўнага ствала дрэва. Дуб на тры какаты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
назганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго.
Сагнаць у адно месца вялікую колькасць каго‑н. Тым часам людзей пазганялі паўнюткую хату. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
назліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Адліваючы або зліваючы ў адно месца, наліць нейкую колькасць чаго‑н. Назліваць вяршкоў з малака.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Выслаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Павысылаць пасылкі. Павысылаць дазоры наперад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зраўня́ць сов.
1. (сделать что-л. ровным, гладким) сровня́ть, уровня́ть;
з. зямлю́ — сровня́ть (уровня́ть) зе́млю;
2. сравни́ть;
з. адно́ з другі́м — сравни́ть одно́ с други́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВЫ́КЛЮЧАНАГА ТРЭ́ЦЯГА ПРЫ́НЦЫП,
закон класічнай фармальнай логікі, паводле якога з двух выказванняў, адно з якіх ісціннае, другое няісціннае, выключаюць трэцяе. Напр., з двух выказванняў «Сонца—зорка» (A ёсць B) і «Сонца — не зорка» (A не ёсць B) адно ісціннае. Маючы на ўвазе такія выказванні, традыц. фармальная логіка гэты закон фармулявала так: «A ёсць B ці не B» (трэцяга не дадзена). Упершыню выключанага трэцяга прынцып сфармуляваны Арыстоцелем. Сфера дзеяння яго вызначаецца не спосабамі выяўлення ісціннасці ці няісціннасці выказванняў, а адносінамі паміж выказваннямі, калі яны выкарыстоўваюцца ў доказах і інш. лагічных аперацыях. Закон не дапускае, каб сцверджанне і адмаўленне падмяняліся адно адным ці эклектычна аб’ядноўваліся ў нейкім трэцім выказванні. Выключанага трэцяга прынцып дапаўняе і развівае ў логіцы супярэчнасці прынцып і разам з ім і з тоеснасці законам выключае лагічную супярэчлівасць выказванняў.
т. 4, с. 311
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)