вогнішча, агонь, касцёр; цяпло (абл.); цяпельца (абл. памянш.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

чырвань, багра, ірдзень; чырваната (разм.); агонь, кармін (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

мільгану́ць erschéinen* (s); áuftauchen vi (s); vorbéihuschen vi (s) (прамільгнуць); áufblitzen vi, áufleuchten vi (пра агонь);

мільгану́ла надзе́я ein Hóffnungsstrahl léuchtete auf

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прыцэ́льны вайск

1. Ziel-, Visíer- [vi-];

прыцэ́льнае прыстасава́нне Visíereinrichtung f -, -en, Visíervorrichtung f;

прыцэ́льная адле́гласць Visíerschussweite f -;

2. gezíelt;

прыцэ́льны аго́нь gezíeltes Féuer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

lósschießen

* аддз. vi

1) страля́ць, адкрыва́ць аго́нь

schieß los! — разм. пачына́й!, выкла́двай!

2) (s) кі́нуцца, ры́нуцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

абліза́ць, -ліжу́, -лі́жаш, -лі́жа; -ліжы́; -лі́заны; зак., каго-што.

1. Правесці языком па паверхні чаго-н.

А. губы.

2. Ачысціць каго-, што-н. лізаннем.

А. лыжку.

Кошка аблізала кацяня.

3. перан. Дакрануцца да чаго-н., прабегчы па чым-н. (пра агонь).

Языкі полымя аблізалі дровы ў коміне.

◊

Пальчыкі абліжаш — пра што-н. вельмі смачнае, прыемнае.

|| аднакр. аблізну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| незак. аблі́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

костёр​I м.

1. аго́нь, род. агню́ м., во́гнішча, -шча ср., касцёр, -стра́ м.;

развести́ костёр раскла́сці аго́нь;

сиде́ть у костра́ сядзе́ць каля́ во́гнішча (каля́ агню́);

пионе́рский костёр піяне́рскі касцёр;

сжига́ть на костре́ спа́льваць на агні́ (на кастры́);

2. (поленница) обл., спец. касцёр, -стра́ м.;

3. горн. касцёр, -стра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

засвяці́ць ​1, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак., што.

1. Запаліць што‑н. для асвятлення. Стэпа знайшла запалкі, засвяціла агонь. Гартны.

2. Сапсаваць прамянямі святла (пра святлоадчувальную плёнку, паперу і пад.).

засвяці́ць ​2, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак.

Пачаць свяціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капшу́к, ‑а, м.

Мяшочак для тытуню, махоркі, які сцягваецца шнурком; кісет. — Закурвайце, мужчыны! — адазваўся Сымон, выняўшы з-за пазухі вялікі капшук з тытунём. Чарот. Дзядзька Антось спыніўся, дастаў капшук з самасадам, скруціў папяросу, выкрасаў агонь. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неміга́ючы, ‑ая, ‑ае.

1. Пільны, нерухомы (пра погляд, вочы і пад.). Гарачыя, як вугалі, глядзелі на каменданта немігаючыя заняпалыя вочы чалавека. Лынькоў. Хлопчык немігаючымі вачыма сачыў за .. тварам [Дзянісава]. Гамолка.

2. Які не мігае пры гарэнні. Немігаючы агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)