найто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. найтовіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накі́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. накідваць ​1 — накінуць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накіро́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. накіроўваць — накіраваць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наклада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. накладаць — накласці (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накла́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. накладваць — накласці (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наклёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. наклёўвацца — наклюнуцца (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нако́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паколваць — накалоць (у 3–6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нако́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. накочваць — накаціць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наліва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. наліваць — наліць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наляга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. налягаць — налегчы (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)