individual

[,ɪndɪˈvɪdʒuəl]

1.

n.

1) асо́ба f., індыві́дуум -а m.

2) асо́бны чалаве́к (асо́ба, індыві́дуум), асо́бная рэч (шту́ка)

2.

adj.

1) асо́бны; адасо́блены; своеасаблі́вы

2) адзіно́чны; паасо́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

decision

[dɪˈsɪʒən]

n.

1) рашэ́ньне n., пастано́ва f.

The judge gives a decision — Судзьдзя́ выно́сіць пастано́ву

2) стано́ўкасьць, нава́жанасьць, сто́йкасьць f.

a man of decision — рашу́чы чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

drunk

[drʌŋk]

1.

adj.

1) п’яны́

The man was drunk — чалаве́к быў п’яны́

2) ап’яне́лы

2.

n.

п'яны́ -о́га m., п’яна́я f.

3.

v., p.t. of drink

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

affluent

[ˈæfluənt]

1.

adj.

1) замо́жны, бага́ты

an affluent person — бага́ты, замо́жны чалаве́к

2) Figur. даста́тны, шчо́дры

affluent harvest — шчо́дры ўраджа́й

2.

n.

прыто́к -а m.э́чкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

prune

I [pru:n]

n.

1) сьлі́ва -вэнге́рка (прыда́тная для сушэ́ньня)

2) су́шаныя сьлі́вы

3) Sl. неціка́вы, дурны́ або́ непрые́мны чалаве́к

II [pru:n]

v.t.

абраза́ць галі́ны (у дрэ́вах, кусто́х)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

reptile

[ˈreptaɪl]

1.

n.

1) гад га́да m., coll. гадаўё n., паўзуны́ pl.

2) по́длы чалаве́к, падхалі́м -а m.

2.

adj.

1) які́ по́ўзае

2) ні́зкі, по́длы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

scamp

[skæmp]

1.

n.

1) бязва́ртасны чалаве́к

2) гарэ́за -ы m.; сваво́льнік, ві́сус -а m.

2.

v.

1) працава́ць, рабі́ць неаха́йна, няўва́жліва

2) быць скупы́м, скна́рлівым; скупі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Кару́злік1 ’невялікага росту, слабы чалавек’ (Касп., Бяльк.), ’недаростак’ (Нар. сл.), ’каравы, мізэрны’ (Гарэц.). Гл. карузлы1. Дэмінутыўны суфікс ‑ік падкрэслівае пеяратыўнае значэнне.

Кару́злік2 ’неахайны, брудны’. Гл. карузлы2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мялён ’млён’ (Гарэц., Др.-Падб., Касп., Сл. ПЗБ), міёр.чалавек, які многа есць’ (З нар. сл.), валож. ’балбатун’ (Сл. ПЗБ). Да млён (гл.). Карэннае ‑я‑ другаснае (пад уплывам меле, мелюць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Лупе́ішча, лупе́ішчэ ’маргун’, ’вірлавокі чалавек’ (ТС), лупе́й ’маргун’ (ТС). Апошняя лексема — аддзеяслоўнае ўтварэнне. Да лу́паць1 ’лыпаць, моргаць вачыма’. Першая ўтворана ад лупе́й. Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 36).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)