Verbum

мусі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.

1. што. Узбіваць пену, прымушаць што-н. пеніцца.

2. Іскрыцца, пеніцца (пра напоі; спец.).

Віно мусіруе.

3. перан., што. Распаўсюджваць, перабольшваючы значэнне якіх-н. вестак.

М. чуткі.

му́тны, -ая, -ае.

1. Пра вадкасці: непразрысты, нячысты, каламутны.

М. раствор.

Мутная вада.

2. Пацямнелы, замутнены.

Мутныя вочы.

Мутнае шкло.

3. перан. Недастаткова выразны, незразумелы, неабгрунтаваны (разм.).

Мутная размова.

|| наз. му́тнасць, -і, ж.

запатрабава́нне, -я, н.

1. Патрабаванне афіцыйнага растлумачэння па якой-н. справе.

Даць з. ва ўстанову.

2. мн. Неабходнасць, патрэбы.

Культурныя запатрабаванні працоўных.

○

Да запатрабавання — пра карэспандэнцыю, якая выдаецца на пошце па патрабаванні адрасата.

заспако́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца; зак.

Суняць свой непакой, узбуджанасць, супакоіцца.

Даведаўшыся пра гэта здарэнне, я доўга не магла з.

◊

Заспакоіцца на дасягнутым — дамогшыся пэўных поспехаў, страціць актыўнасць, энергію.

|| незак. заспако́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

зацерушы́ць, -церушу́, -цяру́шыш, -цяру́шыць; -цяру́шаны; зак.

1. каго-што. Пакрыць тонкім слоем чаго-н. сыпкага.

Першы снег зацерушыў зямлю.

2. Пачаць церушыць (пра снег і інш.).

Зацерушыў сняжок.

|| незак. зацяру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

зашчапі́цца, -чаплю́ся, -чэ́пішся, -чэ́піцца; зак.

1. Застаўшыся ў памяшканні, зачыніць дзверы на зашчапку.

З. ў хаце.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зачыніцца на зашчапку (пра дзверы).

|| незак. зашчапля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

дваі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., дво́іцца; незак.

1. Раздзяляцца на дзве часткі; раздвойвацца.

2. Здавацца падвоеным (пра зрокавае ўспрыняцце).

У вачах дваіліся ўсе прадметы.

Хто баіцца, таму ўваччу дваіцца (прыказка).

вы́лупіцца, -плюся, -пішся, -піцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выйсці з яйца (пра птушанят).

2. Утаропіцца шырока расплюшчанымі вачамі (разм.).

Што ты на мяне вылупіўся?

|| незак. вылу́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

абмя́клы, -ая, -ае.

1. Які страціў першапачатковую цвёрдасць, пругкасць; зрабіўся вялым, расслабленым.

А. хлеб.

2. перан. Пра чалавека, характар, які стаў больш мяккім.

Суровы гаспадар ад пахвалы зрабіўся абмяклым.

|| наз. абмя́класць, -і, ж.

адагну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра загнутае: стаць роўным, выпрастацца.

Цвік адагнуўся.

2. Разагнуўшыся, падняцца; выпрастаць спіну.

|| незак. адгіна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.