падгрымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Загрыміраваць злёгку або дадаткова. Падгрыміраваць артыста. Падгрыміраваць твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́сны Fásten-; máger;

◊ у яго́ по́сны твар разм er macht ein Gesícht wie drei Táge Régenwetter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уце́рціся

1. (выцерці твар) sich ábwischen, sich ábtrocknen;

2. перан пагард nach éiner Beléidigung wéiter schweigen* [kéinerléi Reaktión zéigen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

азы́злы

1. (тоўсты, апухлы) schlaff, welk (пра твар і г. д); áufgedunsen (набрынялы);

2. (азяблы) erfróren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бескаляро́вы

1. fárblos, blass, fahl (пра твар);

2. перан, fárblos, áusdruckslos; fáde, ábgedroschen; matt (пра стыль)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прасвятле́ць, прасвятля́цца sich áufhellen; sich áufklären; áufleuchten vi (пра твар);

прасвятле́ць ад ра́дасці vor Fréude áufleuchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

nalany

nalan|y

1. наліты;

2. азызлы;

twarz ~a — азызлы твар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zakryć

зак. закрыць; захінуць;

zakryć twarz rękami — закрыць (захінуць) твар рукамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

во́нкавы, -ая, -ае.

1. Знешні, знадворны.

В. выгляд.

Вонкавае падабенства.

Вонкавая паверхня.

2. Які праяўляецца толькі са знешняга боку, не закранаючы сутнасці чаго-н.

Твар яго здаваўся вонкава (прысл.) спакойным.

3. перан. Паказны, паверхневы, пазбаўлены глыбіні.

Пафас гэтых вершаў толькі в.

|| наз. во́нкавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; азо́раны; зак.

1. каго-што. Ярка асвяціць.

Маланка азарыла твар.

2. перан., каго (што). Нечакана праясніць што-н. каму-н., прыйсці ў галаву каму-н.

Раптам здагадка азарыла яго.

|| незак. азара́ць, -а́е.

|| наз. азарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)