густ
(польск. gust, ад лац. gustus)
1) адчуванне і разуменне прыгожага (напр. літаратурны г., мастацкі г.);
2) схільнасць, любоў да чаго-н.;
3) манера, стыль;
не па густу — не да спадобы, не па душы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
адтачы́ць
1. schärfen vt, schléifen* vt; ábziehen* vt (брытву); (án)spítzen vt (аловак);
2. перан (стыль, мову) féilen vi (што-н an D); gut dúrchformen; den létzten Schliff geben* (што-н D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
writing [ˈraɪtɪŋ] n.
1. пісьмо́; напіса́нне;
in wri ting у пісьмо́вай фо́рме;
earn from writing зарабля́ць гро́шы літарату́рнай пра́цай
2. стыль, мане́ра пісьма́
3. по́чырк
4. літарату́рны твор;
the writings of Byron тво́ры Ба́йрана;
the sacred/holy writings relig. Свяшчэ́ннае піса́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ні́зкі, -ая, -ае; ні́жэйшы.
1. Малы па вышыні, які знаходзіцца на невялікай вышыні ад зямлі.
Нізкае дрэва.
Н. плот.
Ляцець нізка (прысл.).
2. Які не дасягнуў звычайнай сярэдняй нормы, пэўнага ўзроўню.
Н. ціск.
Нізкая тэмпература.
3. Дрэнны па якасці або наогул дрэнны.
Нізкая якасць драўніны.
4. перан. Подлы, ганебны.
Н. учынак.
Так рабіць нізка (у знач. вык.).
5. У 18 — пачатку 19 ст. пра стыль мовы: звычайны, просты, не прыняты ў літаратуры.
6. Невялікай вышыні (пра гукі, голас і пад.).
Н. бас.
Н. голас.
Спяваць нізка (прысл.).
|| памянш.-ласк. ні́зенькі, -ая, -ае (да 1 знач.).
|| наз. ні́засць, -і, ж. (да 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
crisp
[krɪsp]
1.
adj.
1) кро́хкі, ло́мкі; хру́сткі
2) сьве́жы, асьвяжа́льны (пра паве́тра)
3) жывы́, я́сны, выра́зны (пра стыль)
4) памо́ршчаны, усхвалява́ны (мо́ра)
5) кучара́вы
2.
v.i.
завіва́цца; хрусьце́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
згла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
1. Зрабіць гладкім, роўным, ліквідаваўшы няроўнасці. Убілі .. [дарогу] і згладзілі мужыкі, возячы ў маёнтак бульбу. Чарнышэвіч. // перан. Прывесці да аднастайнасці, зрабіць аднолькавым ва ўсіх частках. Згладзіць стыль.
2. Ліквідаваць, разгладжваючы якія‑н. няроўнасці. Згладзіць маршчыны.
3. перан. Зрабіць што‑н. менш прыкметным, менш адчувальным; змякчыць. Згладзіць супярэчнасці. □ Анатоль, каб згладзіць няёмкасць, кінуўся да Іны, узяў з яе рук сумачку і летняе паліто, пацалаваў у руку. Ваданосаў.
•••
Згладзіць вострыя вуглы — змякчыць вастрыню рознагалоссяў, супярэчнасцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панава́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. панаваць.
2. Улада, уладанне. У сатырычным часопісе «Маланка», які сістэматычна выходзіў з пачатку 1926 г.. высмейваліся самыя змрочныя бакі панавання польскіх памешчыкаў і буржуазіі. Палуян. Фашызм на злом галавы, з нахабнай і агіднай хваткай злачынца рваўся да панавання над светам.. Перкін.
3. Перавага. Калі гаварыць пра стыль К. Чорнага, дык першае, што кідаецца ў вочы, — гэта панаванне ў мастацкай фразе дзеяслова. Юрэвіч.
4. Кіруючае становішча каго‑н., галоўнае, значэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пёстрый
1. страка́ты, пярэ́сты; (рябой) рабы́; (разноцветный) рознакаляро́вы;
пёстрая ло́шадь рабы́ (пярэ́сты) конь;
пёстрый пёс рабы́ саба́ка;
2. перен. (неоднородный) неаднаста́йны, ро́зны; (цветистый) квяці́сты;
пёстрый соста́в населе́ния неаднаста́йны (ро́зны) склад насе́льніцтва;
пёстрый стиль квяці́сты стыль.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
gaudy
I [ˈgɔdi]
adj.
1) я́ркі, тандэ́тна крыклі́вы, безгусто́ўны
2) страка́ты; квяці́сты (і пра стыль ці мо́ву)
II [ˈgɔdi]
n., pl. -ies, Brit.
сьвяткава́ньне n., урачы́стасьць (асаблі́ва гадавы́ банке́т у ко́леджы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
высо́кі, ‑ая, ‑ае.
1. Вялікі, працяглы знізу ўверх; проціл. нізкі. Высокі дом. □ На парозе паказаўся высокі стары ў цёмнай кашулі,.. з люлькаю ў зубах. Якімовіч. Велізарны, высокі, ясна асветлены зал быў перапоўнены. Самуйлёнак. Над намі шушукаюцца высокія гордыя хвоі. Бядуля. // Які знаходзіцца на значная вышыні над узроўнем мора. Высокая мясцовасць. Высокія горы.
2. Значна большы за сярэднюю норму. Высокія тэмпы развіцця. Высокі ўраджай. Высокая тэмпература. □ Напярэдадні майскага свята механічны цэх.. узяў самыя высокія абавязацельствы. Шыцік.
3. Добры па якасці; выдатны. Высокае майстэрства. Высокая культура. Высокая тэхніка.
4. Выдатны па свайму значэнню, вельмі важны; пачэсны, шаноўны. Высокая ўзнагарода, пасада. Высокі гонар. Высокі госць.
5. Поўны глыбокага значэння, незвычайны па свайму зместу. Высокія ідэі. Высокая мэта. □ Напоўнены сэрцы Пачуццём высокім; Нас гордасць шугае Патокам глыбокім. Колас.
6. Вытанчаны, рафінаваны. Высокае мастацтва. Высокая культура.
7. Тонкі, рэзкі (пра гукі). Высокі голас. Высокая нота. □ З дынаміка пачуліся перарывістыя гукі: то высокія, то нізкія. Шыцік. З кузні ляцеў звон сухі, высокі. Пташнікаў.
•••
Высокі стыль — стыль, уласцівы ўрачыстай паэзіі, прозе.
Высокія шыроты — шыроты, далёкія ад экватара, блізкія да полюсаў.
Птушка высокага палёту гл. птушка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)