пато́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Торкаць час ад часу. Паторкваць за вяроўку. Рыба паторквае кручок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіг, ‑а, м.

Паўночная прэснаводная прамысловая рыба сямейства ласасёвых. Сіг паважае месцы з чыстай, багатай кіслародам вадой на значных глыбінях. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігало́ў, ‑лова, м.

1. Рыба сямейства ласасёвых; разнавіднасць звычайнага сіга, волхаўскі сіг.

2. Час, калі сігі лепш ловяцца і бываюць большымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіне́ц, ‑нца, м.

1. Рыба сямейства карпавых.

2. Абл. Сінеча (пра неба). Далёка ў сінец гарызонта забягалі шырокія папрыбіраныя палі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́гла, ‑ы, ж.

Марская прамысловая рыба сямейства трыглаў атрада акунепадобных, якую называюць яшчэ марскім пеўнем; водзіцца ў Чорным, Балтыйскім і далёкаўсходніх морах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фры

(фр. frit = смажаны)

засмажаны ў вялікай колькасці тлушчу да ўтварэння румянай скарыначкі (напр. бульба фры, рыба фры).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ляге́нь ’рыба шчыпоўка, Cobitus taenia’, ’рыба галец, Nemachilus barbatulus’ (Інстр. II). Да ляжаць < прасл. legti (гл.). Параўн. і іншую назву гальца — ле́жань.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лінь​I м (рыба) Schléie f -, -n, Schlei m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вы́весціся¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ведзецца; вы́веўся, -велася; зак.

1. Перастаць існаваць; выйсці з ужытку.

Вывелася рыба ў сажалцы.

Такія звычаі ўжо даўно вывеліся.

2. Знікнуць, знішчыцца, аказацца выведзеным (гл. вывесці¹ ў 4 знач.).

Плямы вывеліся.

|| незак. выво́дзіцца, -во́дзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

садо́к², -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Штучны вадаём для развядзення рыбы; прыстасаванне для трымання злоўленай жывой рыбы.

2. Памяшканне (клетка, вадаём і пад.) для развядзення і трымання жывёл.

Гусіны с.

С. для рыбы.

|| прым. садко́вы, -ая, -ае.

Садковая рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)