дырэктры́са ​1, ‑ы, ж.

Начальніца жаночай навучальнай установы ў дарэвалюцыйнай Расіі.

дырэктры́са ​2, ‑ы, ж.

Прамая лінія, якая мае тую ўласцівасць, што адносіны адлегласцей любога пункта крывой (канічнага сячэння) ад гэтай прамой і да дадзенага пункта (фокуса сячэння) ёсць велічыня пастаянная.

[Фр. directrice.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уя́ўны éingebildet; vórgetäuscht; schéinbar, Schein-;

уя́ўны хво́ры Schéinkranke (sub) m -n, -n;

матэм. уя́ўныя лі́кі imaginäre Záhlen;

уя́ўная лі́нія éine imaginäre [gedáchte] Líni¦e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Grúndlini¦e

f -, -n

1) асно́ўная лі́нія, гало́ўная ры́са

2) матэм. асно́ва, ба́зіс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ізагло́са

(ад іза- + глоса)

лінія на дыялекталагічнай карце, якая абазначае граніцу пашырэння асобнай моўнай з’явы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэга́та

(іт. regata, ад riga = род, лінія)

спартыўнае спаборніцтва на вёсельных, парусных або маторных суднах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трансакія́нскі

(ад транс- + акіян)

які перасякае акіян (напр. т. параход, т-ая кабельная лінія сувязі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

изло́манный

1. прич. злама́ны, палама́ны;

2. прил., перен. сапсава́ны; пакале́чаны; зняве́чаны;

3. прил. (непрямой, с изгибами) ло́маны;

изло́манная ли́ния ло́маная лі́нія; см. излома́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отры́в в разн. знач. адры́ў, -ры́ву м.;

ли́ния отры́ва на квита́нции лі́нія адры́ву на квіта́нцыі;

без отры́ва от произво́дства без адры́ву ад вытво́рчасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

celownik

м.

1. грам. давальны склон;

2. вайск. прыцэл; цэлік;

3. спарт. лінія фінішу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГРАНІ́ЦА ДЗЯРЖА́ЎНАЯ, мяжа дзяржаўная,

лінія, якая вызначае межы дзяржаўнай тэрыторыі. Устанаўліваецца на падставе пагаднення паміж сумежнымі дзяржавамі пры дапамозе дэлімітацыі граніц з наступнай дэмаркацыяй граніц. Граніцы дзяржаўныя марскія аддзяляюць тэрытарыяльныя воды дзяржавы ад адкрытага мора ці ад тэр. вод інш. дзяржаў.

т. 5, с. 407

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)