Краснале́ссе ’бор’ (Яшк.). Параўн. чырвоны лес. Гл. краса 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кварта́л

(ням. Quartal, ад лац. quartus = чацвёрты)

1) чацвёртая частка года (тры месяцы);

2) частка горада, абмежаваная з чатырох бакоў вуліцамі;

3) адзін з участкаў, на якія разбіваецца лес.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Лясок, лесок ’невялікі лес’ (ТСБМ; ганц., Сл. ПЗБ), ’зараснік арэшніку’ (івац., Нар. сл.). Да лес (гл.). Улічваючы семантыку лексем, можна дапусціць, што ў некаторых прасл. гаворках lěsъ > абазначала ’ліставы лес’ — магчыма, як вынік балт. субстрату. Параўн. літ. laĩškas ’ліст (дрэва)’, а таксама першасную семантыку лексемы lěsъ y зах.-слав. мовах (Марван, Inform bul. pro otázky jazykovědné, 5, Praha, 1964, 30–31; Трубачоў, Дополн., 2, 485).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бру́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бруса (у 1, 2 знач.). Брусавы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малапрыго́дны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова прыгодны для чаго‑н. Малапрыгодная зямля. Малапрыгодны для будаўніцтва лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Holz

n -es, Hölzer

1) дрэ́ва, драўні́на, дро́вы

aus ánderem ~(e) geschnítten [geschnítzt] sein — быць чалаве́кам і́ншага скла́ду

2) лес

~ fällen [háuen] — сячы́ лес

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

губі́ць несов.

1. губи́ть;

г. лес — губи́ть лес;

г. дзіця́ — губи́ть ребёнка;

2. перен. губи́ть;

г. жыву́ю спра́ву — губи́ть живо́е де́ло;

3. см. губля́ць 1;

◊ плёткі ха́ту гу́бяць — спле́тни дом гу́бят

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кле́ткі ’месца, дзе рос клён, кляновы лес’ (Яшк.). Гл. клець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бук, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -а. Вялікае лісцевае дрэва з гладкай светла-шэрай карой і цвёрдай драўнінай.

Пасадзіць б.

2. -у. Драўніна гэтага дрэва.

Зуб’е ў граблях з буку.

|| прым. бу́кавы, -ая, -ае.

Б. лес.

Сямейства букавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азары́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́цца; зак., чым (высок.).

Ярка асвяціцца.

Лес азарыўся яркім сонцам.

2. перан. Ажывіцца, павесялець.

Твар чалавека азарыўся ўсмешкай.

3. перан. Нечакана праясніцца ад думкі, здагадкі (пра свядомасць, розум).

|| незак. азара́цца, -а́ецца.

|| наз. азарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)