распу́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вызваліць ад пута, путаў. [Сцёпка] дрыготкімі рукамі распутаў каня, узлез яму на спіну... Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаджа́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які многа бываў дзе‑н.; бывалы. Хаджалы чалавек.

2. Які хадзіў у запрэжцы (пра каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

horse

[hɔrs]

1.

n.

1) конь каня́ m.

2) Milit. ко́ньнік, кавалеры́ст -а m.

3) конь каня́ m. (і ў ша́хматах)

4) конь каня́ m. (у гімна́стыцы)

5) Sl. гэраі́н, марфі́н

6) Sl. шпарга́лка f.

2.

v.t.

1) дастаўля́ць ко́ней

2) садзі́ць на каня́

3) не́сьці на пляча́х

3.

v.i.

садзі́цца на каня́, е́хаць ко́нна

4.

adj.

1) ко́нскі (хаму́т, хвост)

2) ко́нны

horse artillery — ко́нная артыле́рыя

•

- from the horse’s mouth

- To horse!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падкава́ны

1. (пра каня) beschlágen;

2. перан разм gut beschlágen (у чым-н in D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закілза́ць áufzäumen vt, zäumen vt; hálftern vt, zügeln vt;

закілза́ць каня́ ein Pferd (áuf)zäumen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пе́рсі, ‑яў; адз. няма.

1. Уст., паэт. Грудзі (у чалавека). Юнак той — прапаршчык Дзяжа. У росце мерны, цёмна-русы, Шырокі ў персях і плячах. Колас.

2. Грудзі (у каня). Конь, разгарачаны галопам, захроп, ледзь не па самыя персі прасадзіўшы тонкія ногі ў снег. Паслядовіч. Сцяпан аброццю прыціснуў галаву каня да персяў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брадо́к, ‑дка, м.

Памянш. да брод (у 1 знач.); невялікі брод. Успомніў [Алесь], што трэба пераязджаць гразкі брадок, і пагнаў каня. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́прагчы, ‑прагу, ‑пражаш, ‑пража; ‑пражам, ‑пражаце, ‑прагуць; пр. выпраг, ‑прагла; зак., каго.

Вызваліць жывёлу з запрэжкі; распрэгчы. Выпрагчы каня з воза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., каго-што.

1. Выкаваць. Адкаваць парог.

2. Аддзяліць што‑н. прыкаванае; раскаваць. Адкаваць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кані́на, ‑ы, ж.

Мяса каня. На чацвёрты дзень блакады Лясніцкі і Прыборны далі загад забіваць коней і карміць людзей канінай. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)