арла́н, ‑а, м.
Буйная драпежная птушка, якая жыве каля водных прастораў і корміцца пераважна рыбай; марскі арол.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запло́цце, ‑я, н.
Разм. Месца за плотам. Цэлы дзень то на прыгуменні, то каля заплоцця абціраўся [падсвінак]. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падвяно́чак, ‑чка, м.
У батаніцы — вонкавая частка лісцікаў каля кветніка, якая ахоўвае нераскрытую кветку і вяночак кветкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыса́днік, ‑а, м.
Кветнік каля хаты; агародчык. Прыйшоўшы дамоў, Вера Васільеўна ўзялася паліваць кветкі ў прысадніку. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабаці́ніцца, ‑ніцца; незак.
Тое, што і рабацець. Кулі гудзелі, быццам пчолы каля вулля. Вада рабацінілася, кіпела. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цюфя́к, ‑а, м.
Спец. Гнуткае пакрыццё каля мастоў, плацін для засцярогі рэчышча ракі і берагоў ад размыву.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
around1 [əˈraʊnd] adv.
1. прыблі́зна, каля́;
She is around fifty. Ёй пад пяцьдзясят;
Tom arrived around six o’clock. Том прыехаў каля шасці гадзін.
2. наво́кал, вако́л, наўко́л;
all around усю́ды;
I could hear laughter all around. З усіх бакоў я мог чуць смех.
3. паўсю́ль; усю́ды;
There were papers lying around all over the floor. Паўсюль на падлозе ляжалі паперы.
♦
he’s been around ён чалаве́к быва́лы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
úngefähr, ungefä́hr
1.
a прыблі́зны; няя́сны, невыра́зны
2.
adv прыблі́зна, пры́кладна, каля́
von ~ — выпадко́ва, незнаро́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Мы́чыцца ’круціцца, мільгаць каля чаго-небудзь’ (Нас.). Інтэнсіў ад імчицца (гл.). Роднаснае да рус. мыкаться. Параўн. рус. уладз. мычкаться ’мучыцца, гараваць, пакутаваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэ́снік ‘дрывотня, месца каля хлява, дзе сякуць дровы’ (Сцяшк., Серб., Сл. ПЗБ; рагач., бабр., ЛА, 1). З ⁺трэск‑нік, да трэ́ска (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)