Разм. Грашовы знак вартасцю ў сто рублёў. Сцяпанкіна разгарнула .. [паперку] і вачам не паверыла. Гэта была сторублёўка.Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
znak, ~u
м.знак; метка; кляймо;
znak drogowy — дарожны знак;
znak fabryczny — фабрычная марка;
znak rejestracyjny — нумарны знак (аўтамабіля);
znak rozpoznawczy — апазнавальны знак;
znak równości мат.знак роўнасці;
znak po ranie (stłuczeniu) — след ад раны;
dać znak do czego — даць знак (сігнал) да чаго;
dobry (zły) znak — добрая (дрэнная) прымета;
nie dawać ~ów życia — не падаваць прыметаў жыцця;
~i przestankowe — знакі прыпынку;
znak zapytania — пытальны знак;
być (stać) pod ~iem zapytania — быць (заставацца) пад пытаннем;
dawać się we ~i — давацца ў знакі; адчувацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Тачко́ўка ’ўмоўны знак (кропка), які ставяць на паперы пры абмеры плыта (адпавядае 10 м³)’ (Нар. лекс.). Ад рус.то́чка ’кропка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
rozłącznik
м.
1.тэх. раз’яднальнік;
2.знак пераносу, дэфіс
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dzielenie
dzieleni|e
н. дзяленне; мат.znak ~a — знак дзялення
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
token[ˈtəʊkn]n.
1.знак, сі́мвал;
token payment сімвалі́чная пла́та;
in to ken of у знак, на ўспамі́н, на па́мяць
2. тало́н, жэто́н;
a gift token жэто́н на атрыма́нне падару́нка
♦
by the same token па тых жа прычы́нах
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
superscript
[ˈsu:pərskrɪpt]1.
adj.
надрадко́вы
2.
n.
надрадко́вы знак(лік, лі́тара)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Libra, Scales
pl.
Ша́лі pl. only (сузо́р’е і знак задыя́ку)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
yellow jack
1) жо́ўтая ліхама́нка
2) жо́ўты сьцяг (знак каранты́ну)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ганаро́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які карыстаецца пашанай; пачэсны. Ганаровы госць.
2. Які даецца, прысвойваецца за вялікія заслугі. Ганаровая грамата. Ганаровае званне.// Які выбіраецца ў знак павагі, пашаны. Ганаровы прэзідыум. Ганаровы старшыня.// Які з’яўляецца выражэннем гонару, праводзіцца ў знак павагі. Ганаровая варта. Ганаровы прыём.
3. Які робіць гонар каму‑н. Ганаровае прызначэнне. Ганаровы абавязак. Ганаровая смерць.// Які не парушае годнасці каго‑, чаго‑н. Ганаровы мір.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)