Знак пераважна ў выглядзе металічнага кружка з якім‑н. рэльефным адбіткам і надпісам для ўзнагароды за асаблівыя заслугі, баявыя і працоўныя подзвігі. Медаль «За адвагу». Медаль «За працоўную доблесць». □ Тры стужкі — адзнакі аб раненнях, ордэны і медалі на гімнасцёрцы самі сабой сведчылі аб .. шляху [Паходні] ў гады вайны.Хадкевіч.// Падобны знак, які выдаецца за выдатныя поспехі ў вучобе або пераможцам конкурсаў, спаборніцтваў. Залаты алімпійскі медаль. □ Уладзімір Ільіч ганарыўся залатым медалём, які ён атрымаў разам з атэстатам сталасці.Чарнышэвіч.// Падобны знак, выпушчаны ў памяць аб якой‑н. гістарычнай падзеі або ў гонар выдатнага дзеяча.
•••
Адваротны бок медалягл. бок.
[Фр. médaille.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кляймо́, ‑а́; мн. кле́ймы (зліч.2,3,4 кляймы́), кле́ймаў; н.
1. Пячатка, знак, якія ставяцца на вырабах і паказваюць гатунак тавару, назву прадпрыемства і пад. Фабрычнае кляймо. Завадское кляймо. □ Павел сядзеў на нізкім табурэціку і, схіліўшы галаву, разглядаў кляймо фабрыкі на падкладцы капелюша.Шамякін.// Выпалены знак на скуры жывёлы. // Метка, звычайна ў форме літар, выпаленая на целе злачынца (у некаторых дзяржавах і ў Расіі да 1863 года).
2.перан.; чаго або якое. Знак, сведчанне чаго‑н. (звычайна ганебнага). Кляймо забойства. □ Занятак адкладвае на кожнага своеасаблівае кляймо.Бядуля.
3. Прылада, якой кляймуюць.
•••
Каінава кляймо — след злачынства на кім‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рубе́ль¹, -бля́, мн. -блі́, -блёў, м.
Асноўная грашовая адзінка ў Расіі і Беларусі, роўная 100 капейкам, а таксама грашовы знак і манета такой вартасці.
Заплаціць за рэч пяцьдзясят рублёў.
|| памянш.рубялёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м. (разм.).
|| прым.рублёвы, -ая, -ае.
Рублёвая зона.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.
1.што. Паставіць знак, памеціць пэўным чынам.
З. патрэбнае месца ў лесе.
2.без дап. або са злуч. «што». Сказаць што-н., уставіць у размову. «Сёння будзе добрае надвор’е», — зазначыў сусед.
|| незак.зазнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГАНДЛЁВАЯ МА́РКА,
арыгінальна аформлены адметны знак, які гандл. прадпрыемствы маюць права змяшчаць на прадукцыі, прызначанай для рэалізацыі. Вырабляецца паводле заказу ў выглядзе графічнай выявы, арыгінальнай назвы, асаблівага спалучэння лічбаў, літар або слоў, арыгінальнай упакоўкі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Сі́мвал ‘умоўнае абазначэнне, знак’ (ТСБМ), сы́мвал ‘тс’ (Ласт.), сымбо́ль ‘тс’ (Некр. і Байк., Стан.), ст.-бел.симболъ, симболъ ‘тс’. Крыніца запазычання грэч.σύμβολον ‘знак’, адкуль трапіла рознымі шляхамі: праз ц.-слав.символъ, параўн. серб.-ц.-слав.симъволъ ‘тс’, ст.-рус.символ (гл. Фасмер, 3, 623) або праз лац.symbolum, ст.-польск.symbol ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 192).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ме́ткаж. (знак) Zéichen n -s, -, Markíerung f -, -en; Mérkzeichen n, Kénnzeichen n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дыэ́з, ‑а, м.
1. Нотны знак, які абазначае павышэнне ноты на паўтона.
2.узнач.нескл.прым.(пасляназвыноты). Паўтонам вышэй. До дыэз. Фа дыэз.
[Фр. diése.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сторублёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Рмн. ‑лёвак; ж.
Разм. Грашовы знак вартасцю ў сто рублёў. Сцяпанкіна разгарнула .. [паперку] і вачам не паверыла. Гэта была сторублёўка.Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АКУ́Т
(ад лац. acutus востры, высокі),
1) адзін з відаў муз. націску ў стараж.-грэч., сербскай і інш. мовах.
2) Знак гэтага націску на пісьме (ˊ).
3) Інтанацыя сучаснай літоўскай мовы, якая мае сыходны характар.