канча́ць разм
1. énden vt, beéndigen vt; vollénden vt (завяршыць); schlíeßen* vt; áufhören vi (inf + zu) (закончыць);
канча́ць з чым-н mit etw. (D) Schluss máchen;
канча́ць рабо́ту [зме́ну] (на заводзе) Féierabend máchen;
2. (навуч. установу) absolvíeren [-´vi:-] vt, beénden vt;
◊ дрэ́нна [ке́пска] канча́ць schlecht [böse, schlimm] énden [áusgehen*], ein schlímmes Énde néhmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
кача́цца
1. róllen vi (s);
2. sich wä1zen (у ложку, снезе і г. д.);
3. разм (хварэць) krank sein, krank im Bett líegen*;
◊ кача́цца ад сме́ху in Gelächter áusbrechen*;
4. (паддавацца качанню) sich róllen lássen*, sich mángeln lássen*;
бялі́зна дрэ́нна кача́ецца die Wäsche lässt sich schlecht mángeln [róllen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
postępować
postęp|ować
незак.
1. рухацца; ісці наперад; развівацца;
robota ~uje naprzód — праца рухаецца;
2. абыходзіцца;
źle (dobrze) ~ować z kim — абыходзіцца з кім дрэнна (добра);
гл. postąpić
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
badly [ˈbædli] adv. (worse, worst)
1. дрэ́нна, ке́пска, бла́га
2. ве́льмі, на́дта;
The building is badly in need of repair. Будынку вельмі патрэбен рамонт;
be badly ill мо́цна хварэ́ць;
She is badly ill. Яна моцна хварэе.
♦ be badly off быць бе́дным;
be badly off for smth. не мець дастатко́ва чаго́-н.;
He is badly off for friends. Яму не хапае сяброў.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
odnosić się
odnosi|ć się
незак.
1. адносіцца; ставіцца;
źle się ~ć do kogo — дрэнна ставіцца да каго;
2. тычыцца, датычыцца;
to się ~\ do mnie — гэта мяне тычыцца (датычыцца)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дымі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выпускаць дым; дрэнна гарэць, вылучаючы вялікую колькасць дыму. Да прыстані па рацэ ідзе пасажырскі параход. Ён густа дыміць, папераджальна гудзе і грыміць лопасцямі вінта ў вадзе. Галавач. Святла нідзе не было, толькі ў адзінокім доме дыміла газніца з меднай гільзы, а людзей была поўная хата, як зачыніць. Няхай. // Прапускаць дым праз шчыліны (пра печ, комін і пад.). Печ дыміць. □ Гудзе, падвывае вецер. Буржуйка спалохана ўсхліпвае, дыміць. Асіпенка.
2. чым і без дап. Курыць, пускаючы многа дыму. Сцяпан сядзеў за сталом і дыміў папяросай. Кудравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагарадзі́ць, ‑раджу, ‑родзіш, ‑родзіць; зак., чаго.
1. Нарабіць многа платоў, перагародак. Нагарадзілі катухоў, ані павярнуцца, ані слова сказаць, бо ўсё скрозь сцяну чуваць. Карпюк.
2. Разм. Наставіць, накідаць у беспарадку вялікую колькасць чаго‑н. У сенцах нешта грукнула і пачулася прыглушанае вохканне: — Хто гэта тут нагарадзіў?.. Ледзь духі не адбіла... Б. Стральцоў.
3. перан. Разм. Нагаварыць, напісаць многа лішняга, непатрэбнага; напляткарыць. [Максім:] — Ты тут нагарадзіў такога, што трэба адразу ўнесці яснасць. Калі ты нас дрэнна разумееш, дык навошта ж распачынаць размовы. Машара. [Іван Пятровіч:] — Не ведаў, Мікалай Барысавіч, што ты такі дробязны чалавек. Пісаць на мяне.. такую лухту. — Сам ты што на мяне нагарадзіў? Пянкрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкадлі́вы 1, ‑ая, ‑ае.
1. Які прыносіць шкоду, страту; шкодны. [Ніна:] — Як там [у гарбарні] дрэнна было працаваць! Такое паветра там дрэннае, шкадлівае. Гурскі. Між тым усе гэтыя сляпыя агульныя выразы вельмі шкадлівы, бо яны звязваюць уніклівую думку чалавека, заспакойваюць і закалыхваюць яе, як закалыхваюць крыклівае дзіця. Колас.
2. Які часта робіць шкоду; гарэзлівы, свавольны, памаўзлівы. Такі ўжо, брат, шкадлівы [сын], Што горшага няма: Учора зноў у слівах Яго злавіў Кузьма!.. Гілевіч. Як кот — шкадлівы, а як заяц — баязлівы. Прымаўка.
шкадлі́вы 2, ‑ая, ‑ае.
Які шкадуе, выказвае спагаду, жаль. — Ціха ты! — пачуўся з печы голас, аднак не строгі, не з’едлівы, а зусім памяркоўны, нібы нават шкадлівы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыць
1. (існаваць) lében vi;
жыць у зго́дзе in Fríeden lében; sich gut vertrágen* (з кім-н mit D);
дрэ́нна жыць з кім-н zu j-m ein schléchtes [gespánntes] Verhältnis háben, mit j-m auf Kríegsfuß stéhen*;
2. (мець жытло, кватараваць) wóhnen vi;
дзе ты жыве́ш? wo wohnst du?
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
напро́тив
1. нареч. (на противоположной стороне) насу́праць, насупро́ць, напро́ці, напро́ціў разг.;
2. предлог с род. насу́праць, насупро́ць, напро́ці, напро́ціў (каго, чаго);
3. нареч. (наоборот) наадваро́т; (наперекор) наперако́р;
совсе́м напро́тив зусі́м наадваро́т;
4. в знач. вводн. сл. наадваро́т; — Здесь пло́хо? — Напро́тив, хорошо́. — Тут дрэ́нна? — Наадваро́т, до́бра.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)